રસિકવલ્લભ/પદ-૭૪
| ← પદ-૭૩ | રસિકવલ્લભ પદ-૭૪ દયારામ |
પદ-૭૫ → |
પદ ૭૩ મું
તેં કથા સાંભળી બહુ જનજી, પણ પરિક્ષિત સરખું નહિ મનજી;
માટે ન થતું ફળ તતખેવજી, વક્તા તેના તે શુકદેવજી. ૧
તરે તુંબિકા આશ્રિત તારેજી, અનુભવ સહુને શાસ્ત્ર પોકારજી;
વણ મો ઉર હોય રહિત વિકારજી તરે, ન તારે લીલી લાગરજી. ૨
ઢાળ
લીલી ન તારે તુંબી ત્યમ, ન ફલે સમલ જન સંગ;
ફરી તેનું તે જ કરે સુકાર્ય, વિકાર થાતાં ભંગ. ૩
આર્દ્ર વસ્ત્ર અડે અવર, ભીંજવે તે પણ વાસ;
અડ્યું વસન સૂકું શુષ્કને, ત્યાં નહિ શીતાભાસ. ૪
મલયાદ્રીદ્રુમ ચંદન સહુ, પણ નહિ એરંડ ન વંશ;
ઉર ગ્રંથીયો તે માટે ત્યમ, સત્સંગ ફલે ન નીસ્સંશ. ૫
શતકલ્પનીરનિમગ્ન, ઉર પાષણ આગ ન જાય;
કદી અષ્ટ યામ ઉકાળિયે, કાંગણું ન કોમળ થાય. ૬
જ્યમ ચિત્ર કેરાં ચંદ્રથી નવ શમે તન પરિતાપ;
ત્યમ ગગનશશિથી પણ ન ઉભળે ચિત્ર ઉદધિ આપ. ૭
જીજ્ઞાસુ ઉપદેષ્ટા ઉભય હોય, ઉચિત ટળે ભવ રોગ;
જન દયાપ્રીતમ કૃષ્ણકરુણા, તવ મળે એ યોગ. ૮