અખેગીતા/કડવું ૧૫ મું - જીવન્મુકતનો મહિમા - ૧
← કડવું ૧૪ મું - જીવન્મુકતની દશા - ૨ | અખેગીતા કડવું ૧૫ મું - જીવન્મુકતનો મહિમા -૧ અખો |
કડવું ૧૬ મું - જીવન્મુકતનો મહિમા -૨ → |
કડવું ૧૫ મું - જીવન્મુકતનો મહિમા - ૧
અનુભવ જે મોટાતણો, આપાપર નહી જે વિષે;
આપ ગળીયું આપ માહે, દ્વંદ્વાતીત[૩] રહા સુખે. ૧
તેહની કલા પ્રિછી નવ પડે, મતો[૪] તે અગમ અગાધ;
વારિધિ-કેરાં[૫] વારિ[૬] જે, ભાઇ નહિ તરવાં સાધ્ય[૭]
જેમ સૂર્ય તપે નિદાધનો,[૮] તોએ તે ઉષ્ણ ન થાય;
તેમ તત્ત્વદર્શી પુરુષને, દોષ ન લાગેકાંય. ૩
જેમ વાયુ વહે બહુ ગંધને, ઉત્તમ અધમ અપાર;
પણ રહે અસંગી તે થકો, સ્પર્શે નહિ લગાર. ૪
તત્તવદર્શી પુરુષને, જેમ જાણો દેહભાવ;
વહે પણ વળગે નહીં, જે જાણે સહજ-સ્વભાવ [૯]. ૫
જેમ વિચિત્ર ભાતિના રંગ મૂકિયે, સ્ફટિકમણિની પાસ;
તે ભળ્યા સરખા ભાવ દેખાડે, પણ આપ રહે ઉદાસ. ૬
જેમ ચશ્માના પડવિષે, રોધ[૧૦] ન પામે દૃષ્ટ[૧૧]
તેજ અધિક પોષે આંખને, તેમ અણલિંગી ઉત્કૃષ્ટ. ૭
તેમ અનુભવી પુરુષને, આપોપું[૧૨] અંતર નથી;
અમલ[૧૩] આશય[૧૪] તેહનો, ભાઈ ભાગી ઉર્મિ[૧૫] ઉરથી. ૮
સંગીને સિધ્ધાંત પોખે[૧૬], પ્રેમેશું પાવન [૧૭] કરે;
ઉપદેશ આપે આત્મવિદ્યા, સેહેજ[૧૮] શબ્દ તે ઉચરે. ૯
કહે અખો સહુને વિષે,માન હોય મહંતને[૧૯];
એ ઉત્કૃષ્ટદશાને તેજ પામે, જે સેવે હરિ-ગુરુ-સંતને. ૧૦