અખેગીતા/કડવું ૨૨ મું - બ્રહ્મ અને માયાની એકતાથી જીવ અને ઇશ્વરનું સ્વરૂપ-સદૃષ્ટાંત
| ← કડવું ૨૧ મું - બ્રહ્મ-ઇશ્વર ને જીવની એકતા | અખેગીતા કડવું ૨૨ મું - બ્રહ્મ અને માયાની એકતાથી જીવ અને ઈશ્વરનું સ્વરૂપ-સદ્દ્ષ્ટાંત અખો |
કડવું ૨૩ મું - બ્રહ્મવસ્તુ નિરૂપણ → |
કડવું ૨૨ મું - બ્રહ્મ અને માયાની એકતાથી જીવ અને
ઇશ્વરનું સ્વરૂપ-સદૃષ્ટાંત
અનુભવ મોટો મોટા જાણેજી,
બુધ્ય તે બાપડી થયું પ્રમાણેજી;
દીઠું સાંભળ્યું સહુએ વખાણેજી,
પણ અણચવ્યું[૧] કોઇક ઉરમાં આણેજી.
ચવ્યું નથિ તેનાં ચરિત્ર શેનાં, એ તો આભાસે[૨] છે અણછતાં;
અણલિંગી એ અર્થ સમજે,કહું દૃષ્ટાન્ત જે પહોંચતાં. ૧
અધિષ્ઠાન ઉત્કૃષ્ટ માટે, ચૈતન્યતા ત્યાં અતિ ઘણી;
તેણે અરૂપ ભાસે રૂપસરખું, તેણે અહંતા ઉઠે આફડી[૩]. ૨
તે અહંતા થાય અનંતરૂપે, પ્રોઢી[૪]> થઇને પાંગરે[૫];
તેનો લક્ષ નરને કહું, કો ધીમંત[૬] હૃદયમાં ધરે. ૩
ભાઇ દૃષ્ટાન્ત આવે બુધ્ધિમાં, તો સિધ્ધાન્ત સમજે સહી;
તે દૃષ્ટાન્ત સમજી નવ શકે, તેને ઉકેલ[૭] હોયે નહીં. ૪
જેમ દર્પણ મૂકિયે સામસામા, તે પ્રતિબિંબે[૮] એકએક્માં;
તે અન્યો અન્ય અનંત થાયે, દૃષ્ટ પહોંચે છેકમાં[૯] ૫
તે દર્પણદર્પણમાંહે રચના, દીસે પ્રગટ પ્રમાણ;
એકએકમાં અલગા અલગા. ચંદ[૧૦]તારા બહુ ભાણ[૧૧]. ૬
અનંત ભાસે સામસામા, એકના ઉદરમાં એક;
સિધ્ધાંતને તમો એમ જાણો, કહું વસ્તુ-વિવેક. ૭
આદર્શ[૧૨] નિર્મલ અતિઘણું, પરબ્રહ્મસ્થાની[૧૩] તેહ;
તેહમાં અજા આછી[૧૪] અણછતી, ભાઇ આવી ભાસે[૧૫] એહ. ૮
તે અજામધ્ય ઉપાધ્ય[૧૬] બોહળી[૧૭], તે જાણે અહંકૃત્ય[૧૮];
જેમ મુકુરમાં[૧૯] અનંત દીસે રૂપની સંસૃત્ય[૨૦]. ૯
કહે અખો સહુકો સુણો, સંસ્રુત્ય ન ભાસે જંતને;
એ ગીતાનું તે હારદ સ્મઝે, જો સેવે હરિ-ગુરુ-સંતને. ૧૦