આપણી કવિતાસમરદ્ધિ--પ
હરગોવિન્દ પ્રેમશંકર કવિ- કવિ અને જગત વચ્ચે વિરોધ
સુણૂં ક્યાં પ્રેમનૂં ગાણૂં મળે ક્યાં ઊરની મિજલસ?
વહે ક્યાં ભાવ દિલતખ્તે? – બતાવી દે તું એ કિસમત!
વદી તૂં દે અરે ઓ આભ! ખલક સારી જ તેં વીંટી, દિઠી છે એવિ ત્હેં દુનિયા! દિલે દિલ પૂર ઝીલે જ્યાં?
ગજાવે ઈશ્કને નામે અરે દરિયા બધા કાંઠા, દિઠું તેં કોઈ બંદર, જ્યાં પિછાણે દિલ તલપતૂં દિલ?
ધરી ખુશબો ફરે દિનરાત સદાગતિ, બોલ એ ક્યાં કુંજ, સલૂણાં ઊર ઉર સાથે ગળે લાગે જ્યહાં સાચે?
અમી વર્ષાવતી ચન્દા, જુવે છે ગુહ્યતમ ખૂણા, કહે ત્હેં એવું દીઠૂં ક્યાં દિલે દિલ જ્યાં રમે ખુલ્લાં?
નહીં ઈર્ષ્યા, નહીં તૃષ્ણા, પ્રવૃત્તીના નહીં પાખંડ, સુહાતાં હેત હૈયાનાં મળે ક્યાં, કહે મ્હને કિસમત?
સરવમય જ્યાં બને એકેક સરવમાં સર્વ ગળિ જાતાં, જુદી ના, નહીં શંકા, જનો એવાં ક્યહાં, કિસમત?
ખુદી ઈશ્કનૂં ટીપૂં પડ્યૂં ઉર તે વ્હલોવે ઉર, અરે તારા અમર, બોલો, હતૂં કો કાળમાં એવૂં?
હશે એવૂં ક્યહાં આજે? થશે વા એહવૂં ક્યારે? -ન બોલે કો, ન જાણે કો, પિછાણે કો ન ઊર્મી આ?
અરે ઓ ઊર! તૂં એકલ ખુદાઈ ઈશ્ક કેરી એ ધરે આશા! ઝુરે એકલ–દિસે છે એ જ તુજ કિસમત!
દે.દલપતરામ હાહ્યાભાદ-- વિચર્ઠીતે વલેવાણથી વીતક વણુવતાં વધે ચીષ્મવણુત ચન્થ,- ત'પ્ચો, પ્રલલ સસ તાપ દાખે દલપતરાસ,- અતિશય ડર્યા ઉચાટ લગભગ આપવી લીંખડી હ્યાંતો ધોદસ ધખ્યો ઘણે ત રહ તતસાં નૂર શ સૂ ક છાયો" ત મળે છેડ
સદાગતિ, બોલ એ ક્યાં કજ; ગળે ફાગે જ્યહા સાચે?
જવે છે ગુહ્યતસ ખૂણા, દલે દિલ જ્યાં રસે ખુટ્લા ?.
પઘુત્ીના તહીં પાખૈડ,
સળે કયાં, ડહે સહુને ડિસસત ?'
ર્શ્સાં સવ" ગાળ જાતાં, જતો. એવા ડચહાં, ડિસસત ?'
નુ
પડયૂં ઉર્ તે વ્હલે।વે ઉર્, હહ ફે ફાળસાં એવું?
થશે વા એહવૂ' ડયારે ? પિછાણે કો ત ઊતી આ! ખુદાઈ ઇક્ડ કેશરી એ
પ
હ
-દિસે છે એ જ તુજ ડિસમત ! ૧૯
ખ્ાપાતી પીંપર
લિધો લીંબડી પત્થ, થોષ્સવણ ત ચન્થઃ-- પન્થસાં ત સાય પાણી, રહી શિર રાસ ડહાણી$ - રાસનૂ' રઢણુ ડરીને. વાઢ સધ્ચે વિચરીને, દ્ોલ ગાઉ પર દૂર, ત રહ તનસાં નૂર; સૂરજે શેર તપાર્વ્યુ, કુ એફ પષ્યુ ઝાડ ત આરવ્સુ;
ત?
