સુધન્વા આખ્યાન. અંતરજામી જીગજીવન રે, દયાસાગર દેવકી તન; ભા' રાખો હેવાતણુ, સુદર પ્રભુ જાતા હુતા સંગ્રામ, મુને વ્યાપે તે પાપી કામરે; મે ખાટી કીધા ક્ષણુ સ્વાભ, હે વેહેરી યારે તે શ'ખિલખિત સાથે શુ’ વેરરે, મારે સસરે તે માંડયા કેહેર; સ્વામિ કેમ આવે કરીને ઘેર, એ આશા ફાગીરેએ 9 ઊડી સાહેલી ભમ દાસરે, જા પ્રભુજી કેરી પાસરે; શીધે લેઇ આવેાની તપાસ, સ્વામી તહાં શું કરેવા ટ્ હુતી હરી જોવાની ખુધરે, એમના એળે ગયાં આયુધરે; ન થયું. અર્જુન સાથે યુદ્ધ, અળીયા વલણ. નાથ રે અ ૭૭ શ્યામળારે-સુપ નાચે નાથ દીઠા નહી, એ અવસર એળે યરે; એમ પ્રભાવતી રૂદન કરે છે, પણ સ્વામીને શું થાયરે, કડવુ’ ૧૨ સુ-રાગ ગેડી હીમચઢી, (ત્રિપદ'ધ) લાકને કહે સુધન્વા, રૂ। છે શા માટે, હરી ચરણના મારગ ઝાલેા, જાફા માં અવળી વાટે, સામળીયાનું સમરણ કરતાં, મુકાયે સામળીયાના ગાએરે. નમ્ર ગુણુ હીમ ચી, પછી સ્નાન કરીને તિલક પ્રાપુ, માળા ક ધાતા, કરી ઉચરો, ફ્રારે. હી૦ ૨ ચક પડી કે મારીરે, હી૦૩ હાથે તાળી પગે નાચે, મુખે તેલ કઢાની ચારે પાસે, વૈષ્ણવ ફેરા રામ ગોવિંદા ખુલિ મુકુંદા, સામળીયા સુખકારી, જાં જોં લીડ પડે સેવકને, ધાઇ આવે દેવ મેરારી, આજ આળસ કેમ થયુ આવડુ, શી એમાં પુરૈહિતને વાંક નથી, હું કંદ મૂળની પેઠેં તળવા, આા આ જ્વાળાથી ઉગરીયા, હરી નામ તણે દૈવી નંદન કંસ નિકંદન વાસુદેવ હિરણાકશ્યપને સહા, પ્રહલાદની લેવાયા મારે પાપ આપી પીડા ટાળી, રાજ સભામાં લજ્જા રાખી, ઊમારી પાંચાળીરે, હી પ ૧૦ ધાટેરે. હી ૧ બાપે, પ્રતાપેરે. હી જ વનમાળી,
