ગુરુદૃશષ્ય સંવાદ. વેશ્વર કહાવે સસાર, વિદ્યા અવિધા ચાલી દ્વાર; કર્મ વિકમ તે સર્વે સત્ય, જે આપે પુ માન્યું નિત્ય ૩૭ નિત્ય અધન જીવે કેવાય, તે ભજવા ઈશ્વરને જાય; ઈશ્વર ભજતાં જીવજ ટળે, નહિ તે એસસારું રહે, એમ અજાનુ ચાલ્યું જાળ, વસ્તુ વીચારે આળ પંપાળ; જીવેશ્વર એ માયાયે ઘડયા, સ્વામી સેવક થૈ રડવડયા, કુપના માત્રજ કહિયે અજા, ચારે ખાણ્યે' તેની પ્રજા; વસ્તુ વિષે એકે નહિ , જે દીશે તે માયા ક્રૂ. ૪૦ પૂર્વછાયા. શિષ્ય-સ્વામિ ભાયા એવિ બળવતી, તેણે કરી ગુરુ દેવ; કે સ્વે સમ્રય છે અા, કહેા મુજતે તેના ભેવ. ૪૧ સાર. ગુડ્ડ-આરજ માયા સ્વ ખળવતી, તે મિથ્યા નૂતી થૈ છતી; નામે તે છે પણ નહિં રૂપ, માહ્યા સુર દાનવ મુતિ ભ્રષ૪૨ પૂર્વછાયા. દાનવ મુતી, સરખા મેઘા ભાયે; તેશ્યા આશરા માહેરા, એ સશય મનમાં થયું. ૪૩ સાર શિષ્યન્તરિ હર અજ ૨૨૮ . se ચુડ્ડ-જે પે માયા જાણિ જીઠી, ત્યારે પાંચની છૂટે મૂઠી; બુધની ધારા ટાળે ફૂટી, અનુભવાનંદ આવે ઊઠી; ૪૪ જ્યારે અનુભવ ઊગ્યા કિરણી, ત્યારે કરશણુને તુર્દ ભરણી. નિરાલંબ વસ્તુ આદરણી, પદ પ્રાપત દશૅન ધરણી ૪૫ તજ્ત ગમન ન દીસે વેહેરા, બ્રહ્મ કચ જાણીને પેહેરા; દ્વૈતાદ્વૈતના પરવાહ હેરા, રો ધ્યે ધ્યાતાના ચેહરા. ૪૬ સંશયપણે સંસાર સવાયે, નિઃસરો નહિ મૂળ ન પાયો; નહિં કૃતુ કાણે કાણુ ગયા, એમ સમજે સંસાર સમયે ૪છ જ્યાંતાં કેવાને શુવા નથી, ત્યાં કલ્પના થાપિ અણુછતી; તે કલ્પનાયે કયા સંસાર, પ્રકૃતિ પુરુષ કેશ વિસ્તાર. ૪
