૨૪૨ અખા ભગત જે દૃષ્ટે મહા નિધિ તમે, જોઇ કહ્યું ‘મહારાજ; તે દૃષ્ટી આપી પ્રીછવા તે, સઘ સમજી હું આ. સાર. સૌંદેહુ ગુરુ-ષ્ટિ શી તુજ આપુ' વીર, સમઝયે સાંત કહું જે ધીર; ચેવિશ તત્રે તુજ મુજ દેહ, તેમાં જો ન કરો. જે મુદ્રિ વડે કહું છું હું, તે બુદ્ધિ વડે ગૃહે છે તું; જે મનવડે તે' માન્ય ગુરુ, તે મનવડે હું ઉત્તર ક માયે' તે માને છે છે, મનવાણુ કાંઇ જાદુ છે; તુ શિષ્ય હું મૂકી માન, મને ન જાશિ ગુરુ નિદાન. ૧૦ એ માનિનતા ખેથી ગઈ, ચેતનતા ત્યાં મુળગી ર તે ચૈતનતા જે છે તેવુ, એમાં નથી કશો સંદેહ, શિષ્ય-સ્વામિ હયાં તેા ખેલવા ગુરુ–મે એમાંથી વાણી શિષ્ય-તે સ્વામી હું તુ ત્યાં ગુરુ-એમ એક ગાંડ કરે છે સાર નથી; કથી. નાય; શાય ૭ કે તમા પર્વછાયા. શિષ્ય-એ તેા વાત આધી પ્રભુ, ધન ધન ધન્ય મહારાજ; કાણુ કહું સતગુરુ વિના, સદ્ગજ ખેધ એ આજ. ૧૩ ગુરુ-તે જે કહ્યું કૃપા કરે, પણ વચનતણું નહિ ડ્રામ; એ તેા આરોપી ને ખેલવૂ, પણ સેજે છે રાભરામ. ૧૪ શિષ્ય-પ્રભુ એ વાતને પ્રીવા, મે કીધા અનંત ઉપાય; મહાનુભાવ અતર થકી, કીધી કૃપા ગુરુ રાય. ૧૫ એ પક્ષે શ્રી ગુરુ તમે, ચિદ કહ્યાં પંચ ભૂત; ચમત્કારની હૈત. ૧૬ લગે ગુરુ દેવ; પ્રગટયા ભેવ. ૧૭ ગય મ; ગુરુકેમ કહે છે માહત તું, મહા ગહન તુજ મુજમાં અતર કર્યો, જેમ દીથિ પ્રગટે દીવ, ૧૨ વારતા, કેતાં શુતાં અતી કહ્યું, આજ તેજ વાતે મહા નિષે, કાં અગે 4 ૧૨
