ભાન પાન સનમાન છું, અર્ધ પાછેં રે પૂજ્યા;
નરસયાના નાથે નિરખિયા, નિશ્ચે કાકા નહિં દૂજા, જુએ.
પદ ૨ જી.-રાગ સિંધુડા,
અક્રૂર જે આવિયા નંદને ભાવિયા, હરિ ભલે આવ્યા કહી હાથ જોડયા
કામ મુજર
ક શુ' કાજી નિઃશંક શું, પ્રભુ પધારી મુજ પાપ છેડમાં ટેક
કૃષ્ણને સાન કરી પાગલાગા હરિ, કિંકર એમના કૃષ્ણ ભાષા;
લડીભક્ત જદુરાઈતેણે સમે ત્યાં જઈ, માબાપના દેખતાં ચરણુ સાહ્યા. અ.
તેજ જળહળ થઈ અક્રૂરની શુદ્ધ ગઇ, જેમતેમ મન વશ કરી આશીશદીધી;
ક્ષેમકુશળ પૂછ્યુિ સારૂ' સુણી રૂચિયુ, પછે પેાતા તણી વાત કીધી. અ.
રાયે જન આરભિયમાં માટે હું આવિયા, દહી દૂધ કૃષ્ણ લઇ ત્યાં ચાલે;
નરસઈના નાથ જે લેજો તમે સાથ તે, ચાક્ષને કાલ નંદરાય હાલા. અ
૫૪ ૩ જીરાગ ધનાશ્રી.
કૃષ્ણે જવાનું સાંભળ્યુગાપિયાએ જ્યારે જી;
વાધ દેખી અા જેવી, તેમ થઇ સ્રયા ત્યારે છે,
ાના સસરા સ્વામી પિતા ભ્રાતા હુતા છે;
માટે ગળે ઝલાઈ’ ગઇ ત્યાંથી સાા દહિતા છે.
વળી ત્યાં ગાપ સખાએ સુગમન થ;
સૂન જી.
તિષ્ણે તે। અક્રૂર મારવાનું
ચૈસા
ચતુર્ભુજ
ગાપ
પડા
એમ
અક્રૂર
નેકીને
નરસઈના
કરતાં
દ્રેષ્ઠ ગ
વજડાવી કહ્યું કે
કરતાં થઈ
વેળાવી
કીધું
ચિત્ત
સ્વામીને માચે
જેવુ છુ;
કૃણું.
તેહુ છ. કૃષ્ણ,
સુધરાત છે;
થાય તેવું નાત છે. કૃષ્ણ.
વિઠ્ઠલ
આવ્યો છે;
પેઢાવ્યા છે. ફુછ્યું.
૫૬ ૪૩-રાગ કાનડા,
ગાપને શાંતિ થઇ પણુ, ગાપિયા મન દુ:ખ ધરે;
ચપળ ચપળા મધુપુરની, વશ વિઠ્ઠલને તે। કરે. ટેક.
લાજ મરાદા મૂકીયે પશુ, હરિ ન જાવા દીજિયે;
એમ રંગ તરંગ કરે ધણા, રમાનાથ વિષ્ણુ કેમ રીઝિયે, ગ
૨૫
