૫. પાળદાસ. મૃગ સિંહ કરો આબળે, આત્રે ભિતરા બહાર; જળ ભૂમીએ જેમ સ્વભાવ વ્યાપક ઓળખ્યા અનુભવે કરી, મે’ સિદ્ધ અવધુત સત. અંતઃકરણ એ તનતણી ગત સ્થિત કહી, હવે સાંભળ મનની વાત; ચતુષ્ટયતણી, તુજને કહું સાક્ષાત અંતઃકરણથી કાપયા. મન બુદ્ધિ ચિત્ત અહંકાર ; અંતઃકરણ તે સાક્ષિ સુષુપ્તિ, ચાર માંહું વિકાર. મનક્કી કરે કલ્પના નૈ, મુદ્દે રચે ગઢય ચિત્તમાં વસે, તું અહંકાર ને જો સર્વ મા, અહંકાર ને ગુગ અનંત છે, જીવ ભાગવશે તાપ. ૐમ મન અવસ્થા ભાગવું, સાંભળ તેનો ભેદ; સદગુરૂ થા મેં સાંભળ્યુ, તેના વદે સાક્ષિ વેદ, નગૃત અવસ્થાએ તંગીએ, થ્રીજીએ કાટિક કામ; સ્વાનાં તે દેખીએ, તેનું સ્વપ્ત અવસ્થા નામ અધર નિદ્રા સુષુપ્તિ, નહિં મૃત શ્લેષ્ઠ ત્યાં વિકાર સર્વે જ્યાં વિલય ધામે, સેક્રય કર્યું; બ્રહ્મ અવસ્થા નુરીયા કચું, ચાંથી અવસ્થા 1ણુ; હરિ ચર્ચા નિદન કરે. રાસ્ર સચિત જ્ઞાન. અથડૅ, ઉપજે મુક્ષુદાકાર, જગતમાં, બ્રહ્મથકી પરજંત; પ્રપંચ; સમજ વીરા સત્ય, મને પુષ્ય ને પાપ; ઉન્મુનીતણું, અવસ્થા સાય સર્વે જ્યાં શ્રેટ ત્ સાંભળતું પરાક્ર; સમ. તે જીવનમુક્તનો ધર્મ મળે પરમાત્મા મળે સર્ચ અને કાર; વસ્થા પાંચમી, તલ ઉમુની સાર- હવે સાંભળ ઉત્પત્તિ ભેદની. અના કત્તા ! સાકાર; ૧૬ જેણે મિયા તે. મનાદિક અડું કાર મા બુદ્ધિ તથા વાણી ભળી, રચ્યા ચારે વેદ; નિત્ય નૈમિષ પ્રપગ સઘળા, રમ્યા તે ભેદ. અગાય બુદ્ધિનો તે ધણી, બ્રહ્મ રૂપ સમાન; તેને કમળ ભૂ લેખીએ, એ વેદ રેની કાણુ. ૫૪ ૧૫ ૧૭ ૫૮ પટ R ૬૩ ૬૫ ૬૭
