પ્રેમાનંદ ભટ્ટ સમાઇને રાજા પ્રત્યે, કૈાલીયા એ પરધાન;. ભય વિના ભડ નહીં નીસરે,કપણુક રાજન ૧૧ ભરણુ ભયને કુટુંબ માયા, નહીં મૂકે કા નિજધામ; સેના વિના કેમ માંડા, બળિયા સાથે સગ્રામ. ૧૨ રાજા કહે ગુરૂ કહા તમા, જેમ આપણુ' શુભ થાય; કઠણુ પણ તમેા કરો, કા એક સમણુતેલની, રહે નહીં પુરમાંય. ૧૩ ઉકાળીએ અત્યંત; શીખબ્યા, ખેલ્યેા તે રાજા સત્ય. ૧૪ પુરહિતના પડું જે સુભટ મારા નમ્રમાંના, પુત્ર મિત્ર તે ભાગે; એક પૈાહારમાં નહીં નીસરે, તેને નાખીશ જો ન તળુ હું તેલમાં તે, એવુ’ કહી પડે। વજડાવીયે, પુરમાં તે વાગી હાક. વિશ્વાસ છે શંખ લિખિતને, સત્ય નહીં મુકે મહારાજ; વિલંબ લાગશે સુધન્વાને, નિશ્ચે તળા આજ ૧૭ ણામાંયે ૧૧ કુંભીપાક; વલણ. જ કારજ થયું આપણું, પછી પુરાહિત હરખ્યા ઘણું; મિની કહે ભૂપને, કહુ કારણ તે કડવું ૪ થુ-રાગ રામગ્રી, ધ્યાન શ્રીભગવાનનુ, સામળીયાનું સ્મર્ણ કરીયુ, નિત્ય કર્મ પુરાં કરીને, વૈષ્ણવત’, ૧૮ પડે! વજડાન્ચે નગ્નમાઝારજી, છે હરી સેવામાં રાજકુમારજી; પણ પેણાનું સાંભળ્યું કાનજી, તેહે સુધન્વા ન મૂકું ધ્યાનજી, ઢાળ નહી પળ માત્ર; સુખે તળજો ગાત્ર. થયા વસ્ત્ર આયુષ; ૧ ર આજ્ઞા તે ભાગી ભાતની, હું જાઉં છુ કરવા જૂધ, ત્યારે પ્રસ'ન થઈને કહે છે માતા, ધન્ય ધન્ય સુત સમર્થ; સગ્રામમાં નું નામ કાઢીશ, તે છતા માય. વૈષ્ણવને યુદ્ધ જઈ કરવું, એ હુક્ત નથી જદીપ, પણુ દર્શન આપી સ્વામી સહેજે, જે જદુકુલના દીપ સ્ ૩
