ગુઝર કર યાર કિસ્મત પર, ન તારે કાર છે અહીંયાં;
જિગર ચાહે જૂઠાઈમાં, સુખે તું ધોઈ લે અહીંયાં.
મળે કોઈ અગર તોયે, પછી દરકાર શી અહીંયાં ?
ઊંડી દરકાર દિલથી તેં. બધીએ ખોઈ છે અહીંયાં.
રહેવા દે ! સુહાવા દે ! ન ખાલી દોડ તું અહીંયાં,
તબીબીની કહીં તારી બનેલી સોઈ છે અહીંયાં !
ન કર ગમ, યાદ કર હકને, હકીકત છે કહીં અહીંયાં !
ગરજ ગઈ કે ગઈ યારી, ઉપર બદગોઈ છે અહીંયાં.
જહીં જહીં તું કરે આશા, ફિકરમદી ખડી અહીંયાં.
ડૂબી ગાયબ નિરાશામાં, મઝા મિનોઈ લે અહીંયાં.
દેખે કહાં તે માહ્યનૂર, ઈશ્કમાં જાન દે ન દે?
ધારી ફકીરી કાપી ને સરથી પયમાન દે ન દે?
મંદિર, કાબા, ક્રૂસ, આગ, તસ્બી, ભભૂત છાપ તે,
દિલથી યકીં દારય સનમનું એ નિશાન દે ન દે?
વેદ કુરાન કે પુરાણ યોગ સમાધિ વ્યાધિમાં,
ઈશ્કમાં જાન છે ફના તે આશક ધ્યાન દે ન દે!
ઈશ્ક ન એ ભમે ભૂલા-ચીરી તપાસો છાતીને,
નાડીએ નાડી, ખૂન એ ખૂન, ઈશ્કની સાન દે ન દે!
માલને જાનથી ધોઈ હાથ દીદયસનમમાં મસ્ત જે;
તેને ન ગમ, તું યા નસીબ ! વસ્લયહસાન દે ન દે!
રાજી સનમ હું જ્યાં ઠરી તારી નિગાહ અભેદ-ચૂર,
રકીબથી રમી, રફીકને ઝબાન દે ન દે!
