લખાણ પર જાઓ

પૃષ્ઠ:Liludi Dharti1.pdf/૧૧૭

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.
વિયોગના ઓછાયા વચ્ચે
૧૦૫
 


મોડી રાત્યે ગામ આખામાં ગજર ભાંગી જાય પછી પટારા હેઠે ખાડો ખોદીને દાટે.’

‘લે કર્ય વાત ! ગિધા પાહે એટલા બધા રૂપિયા ? આમ દીઠ્યે તો કેવો રાંકા જેવો લઘરવઘરિયો લાગે છે !’

‘રાંકા જેવા થઈને રિયે છે એટલે તો આટલું નાણું સંઘરી શક્યો છે.’

‘દ્રવ્યોપાર્જન, સંઘરો વિનિમય વગેરે એક લાગતા પ્રશ્નો પર પતિપત્ની મૂગાંમૂગાં વિચાર કરી રહ્યાં.

‘ચાલીમાંથી આઠ ગિયા, વાંહે વધ્યા બતરી... બતરીમાંથી બે બાદ... રોકડા વધ્યા તીસ...’

ગિધાનું ગણિતશાસ્ત્ર એકધારું ચાલતું એમાં એની વહુ ઝમકુએ ખલેલ કરી : ‘હવે તો હાંઉ કરો. હવે તો ગાંગરતાં આળહો !’

‘તારા કાનમાં કાંઈ કીડા ગરી ગયા ?’ ગિધાએ પૂછ્યું.

‘તમને તો કરમમાં જંપવારો માંડ્યો નથી, પણ બીજાને ય જંપવા દેતા નથી.’

‘તું તો સમી સાંજની સોડ્ય તાણીને સૂતી છે. ઊંઘી રે’ની મૂંગીમૂંગી ! નીકર આ પાનશેરી છૂટી મેલીશ માથામાં–’

‘પણ તમે આ ઝડાસ દીવો બાળીને બેહો, એમાં ઊંઘ આવે ક્યાંથી અમને ?’ જમકુએ ફરિયાદ કરી. અને પછી એક આદર્શ ઘરરખ્ખુ ગૃહિણી તરીકે, પતિને હાથે બળતા ‘ઝડાસ દીવા’ને પરિણામે થઈ રહેલા કેરોસીનના વધારે પડતા વ્યય અંગે ટકોર કરી :

‘ઘાસલેટના ડબાને અમાહ તો ભાળવા દેતા નથી.’

‘રાંડ ડાયલીની !’ ગિધાનો બરાડો સંભળાયો. અને પછી ધડિમ્‌ કરતોક ને કશાકનો અવાજ આવ્યો. એની સાથે જ ઝમકુના મોઢામાંથી ચીસ નીકળી ગઈ :

‘વોય માડી રે...!’

પ્રત્યક્ષ નહિ પણ બબ્બે પછીતોની આરપાર ભજવાતા આ