૧૨૦ માખાપ થવુ' આકરુ' છે ગરીબ માણસને ખધુ' કયાંથી પાલવે ?’ એમ કહેવુ’, તેનુ' નામ ખાટી ગરીબાઇ છે. મારા મિત્ર કહે છે તે ખરાખર જ છે કે“ નાહકના હું વરઘેાડા ને અઘરણીમાં એટલા બધા પૈસા શા માટે ખરચુ ને ખરચ કરીને ખાલી થાઉં ત્યારે શાના કહું કે હું મારા બચુને હવે આગળ નહિ ભણાવી શકુ' ? ખાટા ખાટા ખરચ કર્યા ને બે દિવસ વાહવાહ ખેલાઇ તેમાં ખર્ચનુ શુ. વળ્યુ ? એ બિચારાને તા ઊલટુ દેવાના ખાજો વહેવા પડશે !” [ ૩૪ ] મચી બધાં બહારથી ફરીને આવ્યાં ને ખાએ કહ્યું: “ ચાલા, છે.કરાંએ ! પગ ધાઈ ચેા. રસ્તાની ધૂળ લાગી હશે. ” બા આરાગ્યની દૃષ્ટિએ નાની નાની બાબતોની સારી કાળજી રાખતાં. રાજના મહાવરાથી બાળકે પણ ગંદકી ને સ્વચ્છતાના તફાવત સમજ્યાં હતાં, અને તેમને પણ કેટલીએક ગી ખાખતા ગમતી નહિ. બચુએ કહ્યું : “ આ રસુનુ' જરા મે પણ ધાવરાવજે. અને કાકીએ એમને ગયાં હતાં તે ખચી લીધી હતી. કાકીને તાવ આવતા હતા. 19 રસુએ કહ્યું : “ અહીં ખેંચી લીધી હતી; અહીં ધોવું પડશે. ”
