સજનક નાટકના ખેલની પેઠે રડવા ફૂટવાનું શરૂ કરેછે, પાસેનાં સગાં
હાયછે તે આ ખાપરે ! એ ભાઈરે !” એવા પાકાર કરતા ઘરમાં પેસે
છે. ખાડિયા ઘરને આંગણે દ્રારબંધ ઉભી રહીને તાલ પ્રમાણે કૂટતી રા-
જિય! ગાયછે. ધરડાં થયાં હાયછે અને તેથી કરીને યમદૂતનું
સ્વાભાવિક ભક્ષ થઇ રહેલાં જણાઈ આવેછે તેએના કરતાં જવાન મા-
ણુસા માટે વધારે વાર લગી અને વધારે યભેદક રીતે શાક કરેછે. રા
જિયામાં સંબંધ વિનાનાં શાકનાં જુદાં જુદાં વાકયા હાયછે તે એક એ
સ્ત્રિયા સંગાથે ગાયછે અને ખીજી તે પ્રમાણે ઝીલેછે. નીચે અમે એક
પરજિયાને થાડા ભાગ દાખલ કર્યા છે તે, જે આગળ વર રાા છુ-
ચેલે અને પછીથી કાચી ઉંમરમાં મરણ પામેલા સારે તેના વિષે તેને
એક રાજવી અને શૂરવીર ગણીને શાક કરેલે છે.
હાય ! હાયરે ! ગામગુંદરે રડારાળ થાય,
વાય ! રાજવી વેય ! વેાય !
હાય ! હાય ! આ તે। રામજી કેરા કાપ જાગિયા,
વાય ! રાજવી વાય ! વાય !
!
હાય ! હાયરે ! હવે વરસ્યા મેહુલા લા લેાહીથી.
વેય ! રાજવી વાય ! વાય !
હાય ! હાયરે ! હવે સાગરે સિમાડા નિજ છેૉંડિયા,
વાય ! રાજવી વાય ! વાય !
દાય ! હાયર ! કન્યા વાધતી લૂટાઇ ઘર આંગણે,
વાય ! રાજવી વાય ! વાય !
હાય ! હાયરે ! જમરાજના લૂટારા દેૉડી આવિયા,
નાય ! રાજવી વાય ! વાય !
હાય ! હાયરે ! વરરાયતે તેઓએ ઝાલી મારિયા,
વેય ! રાજવી વાય ! વાય !
દાય ! હાયરે ! એના માપ નીચે ઢાળ પાડિયે,
વાય ! રાજવી વાય ! Àાય !
હાય ! હાય ! એની ચેારીનાં માટે ભાંગી નાંખિયા,
વાય ! રાજવી વાય ! પ્રેમ !