પટ ઝીણુ પ્રીતં, ૧[૧]વ્રે વ્રજીતં, સરસ રીતં શામણી,
રઢરાણ હિમ્મત વળ્યે અણુ રત, ધરણ સર માતર–ધણી !
[જેઠ અને આષાઢ ઝળૂંબ્યા. ભાનુ (સુર્ય) પૃથ્વી પર લાંબો સમય રહે છે. (દિવસ લાંબા થાય છે.) હે ચૌહાણ ! ગ્રીષ્મની આવી ગાઢ પ્રીતિને ચિત્તમાં ધારણ કરજે !
હે ચહુવાણ મિત્ર ! આટલું ચિત્તમાં ધરજે ! પુષ્પોના પરાગ નિત્ય ફોરે છે, બાગબગીચાનો ઠાઠ બન્યો છે. હોજમાં નિર્મળ શીતળ પાણી છલકે છે, ઝીણાં પટકૂળ પર પ્રીતિ જન્મે છે. શ્યામાઓ સરસ રીતે વિરહ ત્યજે છે. એવી ઋતુમાં...]
વર્ષા
શ્રાવણ ભાદ્રવ સાલળે, ધરણ વ્રખા રણધીર;
વેળ સમંદર કર વળણ, હિમ્મત હેળ્ય હમીર !
વરખા સમાજં, બુંદ વાજં, અભ્ર છાજં અંબરં,
બિરહી અવાજં, રહત બાજં, વીર ગાજં વમ્મરં,
કર લે સુકાજં, અમર આજં, નીર તાજં નરખણી,
રઢરાણ હિમ્મત વળ્યે અણ રત, ધરણ સર માતર–ધણી !
[શ્રાવણ અને ભાદરવો ભરપૂર વરસે છે. હે રણધીર ! ધરતી પર વર્ષા આવી છે. હે હિંમ્મતસંગ ! સમુદ્રની વેળ્ય(ભરતી)ની માફક તું પાછો આવ !
વર્ષાનાં બિન્દુઓ વરસે છે. આકાશમાં આભલાં (વાદળાં) જાણે (છાપરાની માફક) છજાઈ ગયાં છે. વિરહીઓના અવાજો બાજી (ગાજી) રહ્યા છે. વ્યોમ (આકાશ) વીર-ગર્જના કરી રહ્યું છે. એવી ઋતુમાં આજ તું આવીને કંઈક સુકૃત કરી લે. આજનાં તાજાં નીર નીરખી લે ! એવી ઋતુમાં ..]
- ↑ ૧. વિરહ.
