પૃષ્ઠ:Virkshetra Ni Sundari.pdf/૧૩૬

૧૧૮

રતિનાથની રંગભૂમિ

અગ્ની ઉપર ઉદક, ઉકળતાં વાર ન લાગે;
દારૂને દેવતા, મળે ભડકો થઈ ભાગે;
તરણી ઊગ્યે તિમિર, તુરત નિરખંતાં નાસે;
તડકો પડતાં ટાઢ, પડેલી ન રહે પાસે;

પ્રમદાની આગળ ત્યમ પુરુષ, એકાંતે જો એ મળે;
શામળ કહે જે સત્યવાદિયો, તેય લૂણ જળમાં ગળે. ૫

સો કાયર એક શૂર, નાસતાં તે પણ નાસે;
જેને સંગતિ જૂઠ, જૂઠનો બેસે પાસે;
કાજળ કેાટડિમાંહિ, પ્રવિણ પૂરો થઈ પેસે;
રાખે શુભ સંભાળ, ડાઘ તેને પણ બેસે;

પ્રમદાસંગે પણ પુરુષ તે, કામવિવશ થાયે સહી;
શામળ કહે સજ્જન પુરુષ તો, પરિસ્ત્રિ પાસ વસે નહી. ૬

શિવ સરખાય સમર્થ, ભોળવ્યા ભિલડી રાણી;
ઇંદ્ર અહલ્યા નાર, ગયો જ્યાં છે ગોરાણી;
તરુણી તારાસાથ, વિવેકી વાળિ વળુંધ્યો;
બૃહસ્પતીની નારિ, તેહશું શશી શશી સલુંધ્યો;

કામાને સંગે કોટિધા, પવિત્ર થયા કુપાત્ર છે:
શામળ કહે શામા આગળે, માનવિ તે કુણ માત્ર છે. ૭

પરસ્ત્રિથી સુખ હાણ, પરસ્ત્રી સંગે પાપ;
પરસ્ત્રિ નરકનિ ખાણ, ત્રિવિધના ઉપજે તાપ;
પરસ્ત્રિગત પ્રભુ દૂર, પરસ્ત્રી ગૂણ ઘટાવે:
તે તાતી તરવાર, કોઈ દિન શીશ કટાવે;

પરનારીને જે પરહરે, તે ડહાવા કહેવાય છે;
શામળ પરનારી સંગથી, જિવનું જોખમ થાય છે. ૮

પરસ્ત્રિ પાપનું વૃક્ષ, બીજ છે ઝેરજ કેરૂં;
પરસ્ત્રિ શોકનું સદન, પરસ્ત્રી દુ:ખ અનેરૂં ;