હથેલીઓમાં ફોડલા પડી ગયા હતા.
૨. કિનારા પર કીચડમાં એક વાંસ ખોડી તે સાથે દોરડાવડે કિસ્તી બાંધી અમે નીચે ઊતર્યા. આશરે એક કલાક પછી રસોડાની કિસ્તી દૂર એક ડાઘા જેવી દેખાઇ અને થોડીજ વારમાં અમારી પાસે આવી પહોંચી. આ તોફાને તેઓને પણ હરકત કરી હતી. અમે દાતણ કરી ચા પીધો. જોકે મને ચા પીવાની ટેવ નહતી તો પણ કાશ્મીરમાં વારંવાર ઉષ્ણોદકપાન કરવું પડતું હતું; કોઇ કોઇ વખતે એક દિવસમાં પાંચ છ વખત ચા પીવો પડતો કેમ જે જમવાનું નિયમસર બની શકતું નહતું, અને નિયમસર મળતું ત્યારે પણ ભાવતું નહતું કેમકે ઘી કડવું અને દુર્ગંધી હતું. બિસ્કીટ અને ચા એજ અમારો મુખ્ય ખોરાક હતો.
૩. થોડા વખતમાં સૂર્ય વાદળાં બહાર નીકળ્યો, તડકો થયો, ધુમ્મસ વીખરાઇ ગયો, લીલું ઘાસ ચળકવા લાગ્યું અને સામાનની કિસ્તી પણ આવી ગઇ. તે પણ તોફાનની લાણમાં થોડી ઘણી આવી હતી. "અમે હજી કેમ ન આવ્યા ? શું થયું હશે ?" એવી ચિંતાથી પ્રાણજીવનભાઇએ ડાક્ટર પુરુષોત્તમદાસને અમારી સામે મોકલી આપ્યા. તે અમને થોડા વખતમાં આવી મળ્યા. એમને અમારી કિસ્તીમાં લઇ જે કિસ્તીમાં તે આવ્યા હતા તેને રાવબહાદુરને "હમે હમણાં આવીએ છીએ" એવા સમાચાર આપવા પાછી મોકલી દીધી. સાંજ પહેલા અમે પણ બારામુલ્લા પહોંચી ગયા અને બધી કિસ્તીઓ જોડાજોડ ઉભી રાખી રાતે તેમાંજ સુઇ રહ્યા.
૪. કિસ્તીની મુસાફરી આજ ઈશ્વર કૃપાથી સમાપ્ત થઇ. સવારમાં અમારે ગાડીમાં બેસી ચાલવાનું હતું. એક ઘોડાગાડી અને સાત એકા જેમાં બેસી અમે રાવલપિંડીથી બારામુલ્લા સુધી આવ્યા હતા તેમાંજ પાછું જવાનું હતું.
તા. ૧૧-૧૧-૯૧ :- સવારે ઉઠ્યા, કિસ્તીમાંજ ચા પીધો. અમારૂં આ નાનું ઘર સંકેલ્યું, લબાચા ઉપાડ્યા, એકામાં
