આત્મગુંજન
દિશાશોધન પર જાઓ
શોધ પર જાઓ
| આત્મગુંજન કેશવ હ. શેઠ |
<poem>
મેઘલી રાત મહીં ધ્રુવ તણો તારલો
ચમકે ગગનગુહા ભેદી જી રે;
જુગજુગન જોગી શો એકાકી હંસલો;
નિરખે પ્રકાશરેખ એવી જી રે. મેઘલી૦
ઘેરૂં આકાશ ઘેરી ઘેરી વાદળિયો, નમેરી નિશમહીં મ્હાલવાં જી રે; ઘનને ઘેરેલ ગોખ રૂપેરી ચાંદલો, ચમકે તે દિશ મ્હારે ચાલવાં જી રે. મેઘલી૦
ભરતીને ઓટ સ્વલ્પ સિન્ધુના ઉભરા ડોલતી ને દીઠ દીપદાંડી જી રે; ભડકાને છાંય-વૃષ્ટિ મધ્ય ગિરિ ગાજતો, નિગ્રહસમાધિ એમ માંડી જી રે. મેઘલી૦
તૂટો, ઓ આભ ! ખૂટો ધરતીના રસકૂપ ધીકો દિગન્ત ! કાળવીજે જી રે; પ્રલયને પૂર સ્વયંનૂર તરે હંસલો, સનાતન સત્યથી જ ભીંજે જી રે. મેઘલી૦