ઉપહાર

by મણિશંકર રત્નજી ભટ્ટ-'કાન્ત'

આ કૃતિ/પૃષ્ઠની ભૂલશુદ્ધિ પૂર્ણ થતા આ પૃષ્ઠના લેખનને સુરક્ષિત કરી દેવામાં આવ્યું છે. આ પૃષ્ઠ પર પ્રબંધક સિવાય અન્ય સભ્યો ફેરફાર કરી શકશે નહીં. જો આપ આમાં કોઈ સુધારો સૂચવવા માંગો તો ચર્ચાના પાના પર આપની ટિપ્પણી મૂકશો.

ઉપહાર મણિશંકર રત્નજી ભટ્ટ-'કાન્ત'

<poem>

ફર્યો તારી સાથે, પ્રિયતમ સખે ! સૌમ્ય વયનાં સવારોને જોતો વિકસિત થતાં શૈલશિખરે; અને કુંજે કુંજે શ્રવણ કરતો ઘાસ પરના મયૂરોની કેકા ધ્વનિત ધસતી જ્યાં ગગનમાં !

તરંગોના સ્વપ્નસ્મિત સરિતમાં જ્યાં વિલસતાં વિલોકીને વેર્યો વિમલ કુસુમોનો ગણ અને સરી ચાલ્યો તે તો રસિક રમણીના ઉર પરે, અને ત્યાં પાસેનાં તરુવર રહ્યાં ઉત્સુક બની !

ઠરી સ્થાને સ્થાને, કુદરત બધીને અનુભવી, કર્યા ઉદ્દગારો, તે બહુ બહુ હવામાં વહી ગયા; સખે ! થોડા ખીણો ગહન મહીં તોયે રહી ગયા કલાથી વીણામાં ત્રુટિત સરખા તે અહીં ભરું!

અને તેને આજે તરલ ધરું તારા ચરણમાં, ગમે તો સ્વીકારે ગત સમય કેરા સ્મરણમાં !