કિલ્લોલ/અર્પણ-ગીત
| ← કેવાં કિલ્લોલે | કિલ્લોલ અર્પણ-ગીત ઝવેરચંદ મેઘાણી ૧૯૨૯ |
અ ર્પ ણ
તારાં બાળપણનાં કૂજન હે સખિ!
શીદ રુંધ્યા તેં આવી મુજ દ્વાર જો?
પોતાનું રુંધીને હું-માં ઠાલવ્યું,
સમજું છું એ તુજ શાંતિનો સાર જો!
એકલતાના વગડા બળબળતા હતા,
તું વરસ્યે પાંગરિયા મુજ ઉર-બાગ જો;
ઉગ્યાં તેને જતનેથી ઉઝેરજે !
સીંચી તારા જીવનના સોહાગ જો.
કિલ્લોલે કિલ્લોલે તું ઉભી સદા,
સાંભળતી મુજ કાલાઘેલા બોલ જો;
દેવાલયના ઘુમ્મટ શી મુંગી મુંગી
પડછંદે જગવંતી સ્વર-હિલ્લોલ જો.
આત્મનની તરસી ફુલવાડીમાં સખિ,
વરસી રહી તું ગાજ્યા વિણ ગંભીર જો:
વરસીને સોહંતી શારદ વાદળી !
ફરી ફરી લાવે ભરીને નવલાં નીર જો.
વત્સલતા, વાલપ, કરુણાના મોરલા,
ટૌકે મારા ગૃહ-વડલાની છાંય જો,
તુજ ગુંજ્યા ઝીલી તુજને પાછાં દઉં,
સ્વીકારી સાચવજે અંતર માંય જો !
અધરે આવી આવીને પાછા વળે
અણબોલ્યા અણખોલ્યા ઉરના ભાવ જો,
મનડાની મુંગી મુંગી આરાધના -
એ છે સહુથી ઉંચું અનુપમ કાવ્ય જો!
♣