પતંગ નું કાવ્ય

કંઈક કરતાં તૂટે તૂટો હવે દ્રઢ દોર આ !

હ્રદય સહસા છૂટે છૂટો કુસંગતિથી અહા !

પરશરણ આ છૂટ્યે છોને જગત સુખ ના મળે !

તન ભટકતાં સિંધુ કેરા ભલે હ્રદયે ભળે !

ભડ ભડ થતાં અગ્નિ માંહે ભલે જઈ એ બળે,

ગિરિકુહુરની ઉંડી ઉંડી શિલા પર છો પડે.

મૃદુલ ઉરમાં ચીરા ઉંડા ભલે પળમાં પડે,

જીવન સધળું ને એ રીતે સમાપ્ત ભલે બને,

પણ અધમ આ વૃતિકેરો વિનાશ અહા ! થશે,

પર કર વશી નાચી રે‘વું અવશ્ય મટી જશે;

રુદન કરવું વ્યોમે પેસી નહીં પછીથી પડે,

ભ્રમણ ભવના બંદી રૂપે નહીં કરવું રહે.