પ્રવેશક-૧૦
આંખલડા ડાળે ફોયલખ્હેતડી ટહુકે ને મ્હારી રસિકડીનુ' હધયલડુ' હેલે ચડે.
ડન્ન્કરૂ૦-૪ઝ૦૦૦૭૧ છ...
વટોળિયાના સહિનામાં ધર દહાડામાં જેટલી વાર વળાય એટલી વાર એટલી ને એટલી ધૂળ, તેમ રાસ વગેરે લોકપ્રિય હોય, તે સમયમાં રાસ, ગરખા
ગરબી ગાઢાં ભરાણતે શાકપીઠમાં ક અતે ચોભડાં દૂધી વે” ગણુ ગાજર 'હોય એમ ટકે તેર રૈર્ વેચાય...
૧૬૨ એક હતો ચીતારે. શે જાપાની જ્રીનું' ચિત્ર આલેખ્યું તેતા હાથમાં પેખો આપ્યા હતો. અને પંખાનો લમ્ખગોળ, તેનાથી ઉચિત
ઉ'ચાઇએ સ્રીના સુખનો લમ્બગોળ, સ્ત્રીની નાજુક દેહ આ ખે લમ્બગેળ સમેત ચિત્રના જે મધ્ય ભાગમાં, તેતો! રેસ્તાતી બતે બાજુએ
છેડ વેલા તરુ આદિ વડે રચેલો મોટો લમ્બગોઈી, તથા ઉપર આકાશ અને તીચે ધરતીના આખા ચિત્રપટતો ખે છેડે સીધી લીટીએ કાંપેલે વિશાળ લમ્બગોળ,--એ સર્વ તેતી ચિત્રસૃષ્ટિસાં એક બીજાને અનુરૂપ હતું. તેમ એ જપાની સ્ત્રીનાં નેત્ર અતે તેતું અદઉધડું સુખ પણુ અતિતાજુક લમ્બગોળ આકૃતિમાં જ દોરીને ચીતારાએ આખું ચિત્ર સતે।હર બનાવ્યું હતુ. અગોપાંગની -ઉચિતતા અતે સપ્રમાણતા સ્ત્રોના
સુખ તરે જ પૈક્ષકની આંખને આકર્ષી લેતાં; અતે એ સુખ ઉપર યૌવતે।- લ્લાસના રગ પૂરવામાં એ કૅશલ કલાકારે વિજ્યે મેળવ્યો હતો.
ચિત્ર એકદમ ચોતકફ વખણાવા લાગ્યું, કેટલાક અતિચતુર નિશીક્ષકો હાથપગ શક્ષવેલ આદિતી કઇ ક ખોડ ઉપર ટીકા કરતા, પૃણુ તે કોઇએ સાંભળ્યું નહોં, અને સૈ શ્રીમત્તો જ્યાં કે!ઇ ચીતારો ન્ેવામાં
વારવાર આમ ખને છે. “ ઇન્કિલાખ ઝિન્દાખાદ !? એ ડેકાગજત આ અથમાં અમર છે. એની સામે અંઘડવું ઝંઘડયા જ કરવું, એ સરવેપારિથેઈ” બૈસવાની . ગણી: ઉપર આવે આવે ને તેને ફાવવા ન દેડું એ જ “પ્રતિભા _ _અને ચારિ, શાસ શાસ્ર અને _ કુલ્લા સત્ય અને રૂપનાં જીવન અને તેમને ઇતિહાસ છે.. મ અતે” સવત વજ “૧ યેતૂ”
. કંહિયે છિયૅ કહિયે છિયે અને તેની અમલ કરતાં સંચમ પ્રમાણુ'અને મર્યાદા ભૂલિયૅ છેચે, અને ન્યાં જેટછું જે પ્રકારે ભૂલિયે છિયે, તેટલે ન દરજ જે, તેટલો સમય, તેટલા, પાત્રો દ્વારા, તેટલી ફૃતિઓમાં--ચડી આવીને ફાવે છે અને જીવે છે અને ધાર નફટ' જૉંડવ ત છેં વળી અહાસ્ય ગજવે છે અસ્લુસૂલ : પે કલ્રાખ કી "11803 ઝે. ક .
(૨૩)
