આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે
વેણુનાદ
સાખી: નિજ નિજ વિષયે સ્વાદ લે ઇન્દ્રિય થઇ રસલીન;
વિષય એક વશ સર્વને સૂર મધુરા સહ મીન.
મધુર વેણુનાદ આવે,
સુણ, સખિ ! મનહર કેવો
મધુર વેણુનાદ આવે.
યમુના તે તટ રળિયામણું રે,
શ્રી કુંજઘટા શ્યામ છાઇ!
વજાડે શ્યામ મુરલી, સખીરી ! સુણ સખિ૦
મીઠી મૃદુલ સમીરલહેર, શીતલ વારી,
આલિંગી વહે ઉપવને-વને;
કુંજ કેરાં રે, આબ કેરાં રે,
શ્વેર મુક્તા લૂંટી લાવતી.
કાલાન્તિ-ભ્રાન્તિ ટાળતી, શાન્તિ પરમ વાળતી. મીઠી મૃદુલ૦
પશુપક્ષી વૃક્ષ વિષે
બની અધીર કુંજ ધસે;
સૂર દિશે;
સૃષ્ટિ, સદન, અવની, ગગન, હસતિ વદન મગન ભાળિયે:
સુરતિ, સૂરથી, રાચતી રોચતી,
વિરહી વિરહીએ. મધુર૦
સાખી:કુસુમલતા ઝૂકી ઝૂલી, કરતી નૃત્ય સરંગ;
સુગંધી સુમને ખીલી રહી, છાઇ પ્રણયી નિજ સંગ.
વૃક્ષપર્ણ, સરિતનીર, હીન ગતિ ભાળિયે;
ભાનુ, ચંદ્રબિંબ, વીજ ચમકતી રે ન્યાળિયે;
શ્વાસમાં, પાસમાં
લલિત વશ વિભુ. મધુર૦
