આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.
લાડકડો વર
૭૩
એક કાળનો થાળ ત્યાં પીરસીઓ
વિષવાળો કંસાર એ ખાઈ ગિયો,
પછી પેટડિયામાં પચાવી ગિયો;
સુખકારી હતી ને કુમારી હતી,
હતી નામ સ્વતંતરતા સુંદરી;
એને મોહિની મોહનની પ્રગટી,
વરમાળ હસી કંઠમાંય ધરી. ૩૫
એક કાળનો થાળ ત્યાં પીરસીઓ
વિષવાળો કંસાર એ ખાઈ ગિયો,
પછી પેટડિયામાં પચાવી ગિયો;
સુખકારી હતી ને કુમારી હતી,
હતી નામ સ્વતંતરતા સુંદરી;
એને મોહિની મોહનની પ્રગટી,
વરમાળ હસી કંઠમાંય ધરી. ૩૫
