ગંગે કહ્યું કે, ‘ હજુર ! આ છોકરાને અમારી નાતના કાંઇ પણ સંસ્કાર થયા નથી. માટે પ્રથમ એના સંસ્કાર કરી અમે અમારી નાતમાં લઈએ તોજ સરસ્વતી દેવી પ્રસન્ન થઈ એની જીભે આવી બેસે.’
શાહ – એમ કરો.
ગંગે તે છોકરાનો સંસ્કાર કરી ભાટનો પોશાક પહેરાવી ચોતરફથી ઘેરી લઈને બધા ભાટો કવિત લલકારવા લાગ્યા. ગંગે સુર્યને નમસ્કાર કરી કહ્યું કે, ‘ હે સુર્યદેવ ! મારા વંશની લાજ રાખજો.’
કવિત લલકારવા પછી ગંગે શાહને કહ્યું કે, ‘ સરકાર ! થોડી સી સુનીયે ?’
સુનારે શાહ અકબ્બર દિલ્યનકો
યેહી હેત પ્રીત ક્રિયા ભાટનકી
એક ચંચલ આંક બસેહે વંશમે,
દેખા ગર્ભમે લડકે પઢ્યનકી;
પરનર પાસ ના રહે પરવસ્ત્રમેં,
દે ખુશબો જાત કલ્યનકી;
કવિ ગંગ કહે યેહી ભાટકો જાયો,
અસલ સ્વરૂપ જાત મન્યનકી.
આમ બોલતાની સાથે જ ગંગે પોતાના વંશની ધ્વજા છટાથી ઠેરવી અને પછી તેનો હાથ પકડી શાહ આગળ લઈ જઈ કહ્યું કે,’ બોલ બેટા તારી મરજીમાં આવે તે.’ આમ કહેતાંની સાથે તેના કંઠમાં માળા અરપણ કીધી.
તેજ ઘડીએ પહેલા સાત વરસના ભાટના છોકરાએ સભા ગજાવી મુકી.
ભાટા કે રંગણ , એક થોરાશા એક થોરાસા;
દો જંજર દે, દો પંજર દે, એક ચાંદીકા એક સોનેકા.
દો બેલ દે, એક તીસકા એક બતીસકા;
દો ઘોડા દે, એક કચ્છકા એક ભુજકા,
દો ઊંટા દે, એક લાહોરકા મુલતાનકા,
દો હાથી દે એક સંગલકા એક દીપકા,
દો મુરગે દે, વો બોલે રાત મુજારકા,
દો પોપટ દે, વો લેવે નામ કીતારકા,
દો કુત્તે દે, વો છોટે છોટે કાન કા,
દો ભાટણી દે, જેસા ફુલ ગુલાબકા,
દો ગઉવા દે, ગોવાલણ ગોવાલ લાલકા,
દો ભેંસા દે, હાંકનવાળા સાથકા,
દો કુનબી દે, વો ખેડે ગારા ભાત કા,
દો પલંગ દે, છત્તર આછા સંગાતકા,
દો ગોલી દે, કામ કરે ઘર સમાલકા,
