કાશ. ગુડગાળ. અરલ-ષિ; ઝેર. ગૃહી ઝાલી. ગંડસ્થલ હાથીના માથાના કાનની પાસેને ભાગ ગાર--મારત. ગુમ-લશ્કરની એક રીતની ગોઠવણુ. ગાંગેવ-ભીષ્મપિતા [શ્રી. ગજગામી-હાથીના જેવી ચાલવાળી ગુહ્ય છાનું. ગર્ધવ-ગધેડું. (ગર્દભ) ગ‘ગાજળીયાધાડાની જાત છે. ગેરટાગોરા રંગ હોય જેને એવા ઘોડો. ગુજરીયા-ગુજરાતમાં ઉત્પન્ન થતા બ્રેકડા ગ્રાસ—કાળીયા. ગલિત-ગળતુ; ઝરતું. ગ્રહશાંતિનવ ગ્રહની વિવાહારને શાંતિ કરે છે તે. ગાતાનાં ગાતે ગાતે. ગાય્છાનું. વાગાદિક્વાણી--છબ્હાને આદેલને, સાંજે જેવી ઘેર તરફ આવેગતિકારચાલનાર; ગતિકરનાર. તે વખત. ગુહાઇ--છાની સાક્ષી. ગારીશા-પાર્વતિના પતિ–ાકર. ગાંધાર–ગાંધાર દેશમાંતા (ધાડા) ગુણગ્રામ–ગુણુની સ્તુતિ. ગદાયુદ્ધ-ક્ત ગદા નામના હથિયા- રથીજ લવું તે. મેરજ-ગાય નીચેની રજ;(૨) ગાયા ૮૬૩ ગ્રામ-ગાયનમાં સૂર સબંધી એ ગારી–પાર્વતી; (૨) ગાય. [માપ છે. ગવાનક—ગે ગ્રાસ; જમતા પેહેલાં કા ઢવાના ગાયતા ભાગ. ગેરસ-ગાયના દૂધથી ઉત્પન્ન થતા દ હીં, માખણુ, ધી, યાદિ પામ્યા. ગામસારણી-ગામને સુધરાવવું, શે બાવવું, જમાડવું વગેરે. ગરુડા ઢગરૂડપર સ્વાર થયેલા. ગેધુમ-૪ઉ. ગજસ્નાન–કશું ન કશ્યા જેવું. (હા- થી નાહીને તરતજ શરી- ર૫ર ધૂળ નાંખે) ગાઇ-વાત. ગ્લાનિ-ખેદ; કમકમી. ગાંધર્વવેદ–ગાયન વિધા. ગરલવિકાશી—(શંકર) વિષ પીનાર. ગાળવ–મેટાઇ. ગ્રીષ્મ-જેઠ તે અષાડ એ મહિના ગજાંબર-હાથીના ચામડાનું વસ્ત્ર, ગો-આધ. ગાપન–છાનું રાખવું તે. માહ–મગર, ગાત્રાચાર–પોતાના બાપદાદાનાથખત થી ચાલતી આવેલી તી. ગહનગતિ—અતિ ગૂઢ—ઊંડી. (ઉનાળા.) ગંગાધરશ કર. ગિરિજીવાભશ' કર ગજકુભ–ગડ સ્થળ. (હાથીના) . ગિરિવરખાલા-પાર્વતી.
