૩૮. સામળ ભા રામ-સા ખાતનકી બાત યે, માકુ સુખ મીલાદુ તે। અગદ તુમ લકમે, બિષ્ટિ કરને જાઓ. રામ કહે અંગદ સુના, વિષ્ટિ કરને જાએ; રાવનસાં ખાતાં કરો, મિલ સીતા કિર આ. રાવનસે ધૃતતા કહેા, સીતા દે ગુમાર; નતર હમસે બુધ કરે, ઘડી મેયાએ આર. રામ-રામ કહે સુન ખીર, ધીર ખડે જ્યાં હારીએ; જોલાં ભરે ગુડ ખીર, તેલાં વિષ ન મારીએ. –કહેા યાઊ દશશીશ, આંધી યાળ સબ ધીરસુ; કહેા તેડુ ગઢ ખક, નાખું લકે સબ નીરસુ રામ-સુન અગદ કહે રામ, કહા વચન જો તુમ ; અબતે એહીં કામ, બિષ્ટિ કરલે ખતમ્રુ. ઝૂલના છંદ. ફૂલના છંદ, અઆજ મહારાજ કરૂણા કરાતા કહુ, પ્રીતશુ દીજીએ પાણુ જોડું; ગડગર્ડ નાદ નિશાણુ નિર્દેષના, તેતણા ટેક જઈ તર્ક તાડુ; ફાડશુ જોડ એઠા દાનનતા, કાઢિ ખાËતાં માત મેહુ; દુષ્ટની સેવથી દેવ મૂકાવીને, ગૃહ ય ત્રણુતા ંધ છેjડુ, ૨૭ સારા. રામ-કરનાનિધ કહે કા કહુ, અગદ જો સુન આજ; વચન ન માને આવા, કરવા ઇસ બિધ ફાજ, કાત, ૪ ૨૫ અકડા તે ખલવત ખાતુ, ક્રોડકુ’ મેં બાંધ શ્યા, કહા તો આકાશમ, ઊંડા' છેક છેમે; ૨૮ ૨૯ -કથન અગદ કહે શીશ નાભી પ્રભુ, કોડ મુજને અતિ હાડ હાસ'; આગન્યા હોય તે જાઉં એ ગામમાં, નામપ્રતાથી નહિજ નાસ; શીશ દશ છેદીને વીશ ભુજ ભેદિને, દુર્ગં પાડી કરૂ ક્ષેત્ર ખાસ; રાવણા રક રજચરણુપ્રતાપથી, લંક ઉદવસ્ત કરી રહ્યુ વસુ દુહા. Bo
