આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે
ઓ જશોદાજી !
ઓ જશોદાજી ! એવડો લાડકવાયો લાલ ન કીજીયે.
રે ! ક્ય્હાં સુધી સુતનાં ચોરચરિત્ર જોઇને રીઝિયે ?
વ્હાલે કૌતુક કીધું મંદિરમાં;
એક માખણપિંડ લીધો કરમાં;
એણે માંકડલાં ઘાલ્યાં ઘરમાં. ઓ જશોદાજી !
વ્હાલો સંતાડ્યાં શોધી (ક હા)ડે;
હોય ઉંચાં પણ હેઠાં પાડે;
એ તો ખાય ખવરાવે વણસાડે. ઓ જશોદાજી !
વ્હાલો સૂતાં બાળક્નાં અંગ મોડે;
મ્હારાં બાંધ્યાં વાછરૂં છોડી મેલે;
દહીં દૂધ તની રંજાડ કરે. ઓ જશોદાજી !
દયાના પ્રીતમ સ્વામી રસિયા;
ખાન ગોરસ પર આવે ધસિયા;
ધન્ય ભાગ્ય અમારૂં વ્રજમાં વસિયાં. ઓ જશોદાજી !
