ચાર તાવરણ આપીશું.
એક દિવસ સવારના પચરમાં વિદ્યાસાગર દ નીકળ્યા હતા:
હેતી જા બહાર જતી એવું એવું કે એd ૧૮ શ્રી અતિચાર
ગથી પીડાતી ખેપ ઉપર પડી છે; જોતાં રખ વિશ્વાસાગર એ
ખળ મૂત્રમાં ખરામથી પ્રીને પોતાના હાથમાં ઉંચકીને લાવ અને
પી સળ પૂર્વે હેની ચિકિત્સા કરી. તેની સેવા ગારીથી એ
રાશીને ખાખ થઈ ગયે. જેટલા દિવસ એ જીતી રહી તેટલા દિવ
વસ એને ભરણ પેપરની દિકર રહી નહીં. પિસાગર મશષ
નિયમિત રીષે ની સહાયતા માટે રૂપિયા મેલો આપતા હતા.
મૈં દિવસ વિતાસાગરે પોતાના અને માં ૩ * તુરૂ
લા (આવતા એક મહેલો) માં અમુકામાં અમુક નબર
ના ઘરમાં શાણા નામના એક મદ્રાસવાસી આવ્યો છે. જબર પડી
છે કે તે પૈસા ટકાની તંગીને ધે અને ઘણી નામ પડે છે. માટે
હમે જઈને પાછી ખબર ડાડી આવે. 'વિસાગરના હુકમ મુખ્ય
કારકુન એમણે મતાવેલી જગ્યાએ પામ્યા તે પહેલાં પરત મૂર્તિ
કને મળ્યો. તેની આગળ એં માર્ટીનું નામ દેતાં વાર ખેંચે કહ્યું
કે “ હા, વા ઘરમાં એમ તથીએ એ આખી સકુઠુમ્બ વાસ કરે
છે. દારા એની પાસે છ મહિનાના ૩૦ રૂપિષ દેા છે, પણ એ
હજુ સુધી હું સુી પેા નથી, બહુ ફાવ્ય વગર એ અહિંથી
સી પણ શકતા નથી અને એટલી બધી તંગીમાં નાશ પાવે છે
કે બે ત્રણ દિવસથી તો પપુ તંબ સુખે તળ પવે છે પસ્ત મા
કિની બા વાત હંમળીને કાન એ મલસી પાસે મ તે માધુ-
મ પડયું ! એક અંડી ઢીમાં એ કાસી પાંચ હારીખે અને
બે ન્હાના પુત્રા સથે એક કારી તુરી પાડી બેઠા હતા. નિયા
સાગરના કારકૂને ગર પૂળ તે એણે કહ્યું કે હૈં વાંકત્તામાં ર
પ્લા હોય અને મારે દુ:ખ જામ્યું છે. પવા કામેં મારા.
ઉપ્તા આણીને માને એક કૈટીની મદદ કરી નથી. આખરે એક
'