હાથે તાપ કરીને તાપે નહિ.
તાપ કરે તો પાપ લાગે.
તપાડે તેને પુણ્ય થાય.
ધર્મ રાજાનું વ્રત
[ખીસર (મકરસક્રાંતિ)ના દિવસથી આ વ્રત કરાય છે. હોંકારો દેનાર, પ્રત્યેક વાક્યના વિરામે 'ધરમ રાજા' 'ધરમ રાજા' કહે છે. છ મહિના સુધી નાહીધોઈને વાર્તા કહેવાય છે.]
એક રાજાની કુંવરી હતાં.
એનાં મરતક આવ્યાં.
મરીને એ તો ધરમ રાજાના દરબારમાં ગયાં.
ધરમ રાજા ! ધરમ રાજા ! લેખાં લ્યો.
લેખાં લેવાય નહિ, કે' છે.
અરે મહારાજ ! વ્રત કર્યાં વરતુલા કર્યાં,
ધરમ કર્યું, નીમ કર્યું;
માટે લેખાં લ્યો ને લ્યો.
સંધાં વ્રત કર્યાં; પણ મારું વ્રત ન કર્યું,
માટે લેખાં નહિ લેવાય.
છ મહિનાની આવરદા દ્યો, તો તમારું વ્રત કરવા જાઉં.
છ મહિનાની આવરદા દઉં ને તમે પાછાં ન આવો તો ?
કે', મહારાજ, હું પાછી આવીશ ને આવીશ.
બાઈના હાથમાં તો ધરમરાજાએ લીલા પીળા લેખ લખી દીધા.
કે', મહારાજ, છ મહિનાનું વ્રત કરીને તમારા વ્રતનું ઊજવણું શું ?
સોનાનો કુંભ, સોનાની દીવી, સોનાનો સૂંડલો, સોનાનું કોડિયું, સવા માણું સાચાં મોતી, સાચી ખાલ, સરગ-નીસરણી ને સાખીઓ: એટલાં વાનાં.
હું તો, મહારાજ, કરીશ. હું તો રાજાની કુંવરી છું,પણ ગરીબ સરીબ શી રીતે કરશે ?
ગરીબ સરીબને માટીનો કુંભ, લાકડાની દીવી, વાંસનો સૂંડલો, ત્રાંબાનું કોડિયું, સવા માણું જાર, સાચી ખોટી ખાલ : એટલાં વાનાં.
કે' જાવ જાવ, બાઈનું ખોળિયું બાળી દેશે. મરતલોકમાં મેલી આવો.
