પૃષ્ઠ:Kusummala (1912 - Edition - 4).pdf/૧૧૫

( ૯૫ )

ત્યાંહિં નાચું લ્હૅર કરતી, વળી ડૂબકાં ખાતી હું,
ને મૃગલું મ્હારું તેહને એ નવલજળ કદી પાતી હું. ૧૬

કદી ઊંચા પર્વતે ચઢી ટોચ પર ઊભી રહું,
નીચે બિછાવી મ્હેં રુપેરી તેહ જાજમ નિરખું;
દૃષ્ટિ ઊંચી ફેંકુ વળી ઊંડું ભૂરું આકાશ જ્ય્હાં,
ફરી જોઉં વળી રમતો પવન વનવેલી સંગે રાસ ત્ય્હાં. ૧૭

એક પર્વતરાજ મુજ નીચે વિરાજે વિસ્તરી,
જે'નાં શિખર પર હિમ નિરન્તર વાસ કરી ર્ હે છે ઠરી; -
નિજ તળે સુવિશાળ ખણ્ડ પડ્યો અલૌકિક તેહની
નિધવિધ દશાઓ ઊંચી નીચી કાલચક્રે ફરી ઘણી. ૧૮

ને અનન્ત ગયો જ વીતી કાળ ત્હેમાં નિજ સ્થિતિ
નિશ્ચળ રહી, તે જોઇ કરતો ઉજ્જ્વળ અતિ,-
એહવો મ્હોટો મહીધર નભમહિં ધરતો રસે
હજ્જાર શૃઙ્ગે દર્પણો, પ્રત્યેકમાં મુખ મુજ હસે. ૧૯

કો સમે વલી મધ્યભમાં રહું ઊભી જઝૂમતી,
નીચે સૂતાં જે ઝાડઝુંડો ત્ય્હાં નજર મુજ ઘૂમતી;
મુજ કરે રુપેરી બુટ્ટાદાર શતરમ્જી ગૂંથી
ત્ય્હાં પડી તે જોવા હું નાંખુ દૃષ્ટિ ઝીની મથી મથી. ૨૦