આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે
( ૬૯ )
અરે! ઊડીને ગયા દિવસ પ્હેલાંના લાગે,
જ્ય્હારે આર્ય પુરાણ નિરખતા નજરો આગે
ઉષા ઊજળી બેઠી રહી સુન્દર રથ માંહે
જે રથને દીપતા અશ્વ રાતા જોડાએ; ૩
જ્ય્હારે વળી ભયભીત આર્ય સુણતા નિજ શ્રવણે
મરુતો કેરો નાદ સિંહ સરિખો જે ગગડે;
ને જ્ય્હારે નિજ નૅન નિરખતા ભાવ ધરીને
ભમતો જે પર્જન્ય ઉદ્યકમય રથે ચઢીને. ૪
હ્રદયપ્રતિબિમ્બ
ભૂરું વિશાળ નભ વિસ્તરીને પડ્યું'તું,
ને સૂર્યતેજ હશી મન્દ તહિં સૂતું'તું,
મધ્યે સુનેરીવરણી કંઈં વાદળીઓ
સંદેશ શા લઈ જતી હતી પાતળીઓ! ૧
સૌન્દર્ય એ મધુર કેરું કરંત પાન
નૅનોથી હું તહિં ઊભો ભૂલી સર્વ ભાન;
મીંચાય ના નયન તો પળમાત્ર મ્હારાં,
સૌન્દર્ય એ તણી જ્યહાં વરસંતી ધારા. ૨
આનન્દ એ અનુપમાં તરતાં તરતાં
અંતે મીંચાઈ મુજ લોચન ત્ય્હાં ઢળંતા;
