છાની રહે તું પાપણી, મેં જોયું પારખું બધું;
આટલા દહાડા સતિ જાણતો, પણ સર્વ લૂંટી ખાધું. (૧૭)
મુજ વિના તેં તો પ્રજા કીધી, એવું તારું કામ;
પારવતીજી ! તમે રાખ્યું, હિમાચળનું નામ. (૧૮)
વચન એવું સાંભળીને, ઉમિયાજીને ઊઠી જ્વાળ;
કાલે તમો કહી ગયા હતા, જે પ્રગટ કરજો બાળ. (૧૯)
ત્યારે શંકરે નીચું જોયું, મનમાં વાત વિચારી,
તારી પુત્રી તો નાસી ગઈ, તારા પુત્રને આવ્યો મારી. (૨૦)
કડવું ૮મું
ગણપતિના મૃત્યુથી ઉમિયાજીએ કરેલ વિલાપ
રાગ : સાખી
વાડી વિના ઝુરે વેલડી, વાછરું વિના ઝુરે ગાય;
બાંધવ વિના ઝુરે બેનડી, પુત્ર વિના ઝુરે માય. (૧)
ધન ધાન્ય અને પુત્ર, પુત્ર જ આગેવાન;
જે ઘેર પુત્ર ન નિપજ્યો, તેનાં સૂનાં બળે મસાણ. (૨)
પુત્ર વિના ઘર પાંજરું, વન ઊભે અગ્નિ બાળીશ;
શિવ શાથી માર્યો ગણપતિ, મારો પુત્ર ક્યાંથી પામીશ ? (૩)
(રાગ:વિલાપનો)
બોલો હો બાળા રે હો ગણપત. બોલો હો બાળા. ટેક.
ઉમિયાજી કરે છે રુદન, હો ગણપત.
શિવ શાને માર્યો મારો તન, હો ગણપત. (૧)
શિવ પુત્ર વિનાની માય. હો ગણપત.
તેને સંપત્તિ પાઘેર જાય. હો ગણપત. (૨)
શિવ પુત્ર વિનાની જેની માય, હો ગણપત
તે તરણાથી હળવી થાય, હો ગણપત. (૩)
ત્યારે શિવને આવ્યું જ્ઞાન, હો ગણપત.
મેં તો આપ્યું હતું વરદાન. હો ગણપત. (૪)
પેલા નારદિયાનું કામ, હો ગણપત.
જૂઠા બોલો છે એનું નામ, હો ગણપત. (૫)
એણે વાત કરી સર્વ જૂઠી, હો ગણપત.
હું તો તપથી આવ્યો ઊઠી, હો ગણપત. (૬)
મેં તો માર્યો તમારો તન, હો ગણપત.
આ ઊગ્યો શો ભૂંડો દન , હો ગણપત. (૭)
(રાગ:આશાવરી)
નંદી ભૃંગી મોકલ્યા તે, પહેલી પોળે જાય;
હસ્તી એક મળ્યો મારગમાં, તે શિરે કીધો ઘાય. (૧)
ગજનું મસ્તક લાવીને , ધડ ઉપર મેલ્યું નેટ;
ગડગડીને હેઠે બેઠું, આગળ નીકળ્યું પેટ. (૨)
કાળા એના કુંભસ્થળ, વરવા એના દાંત;
આગળ એને સૂંઢ મોટી, લાંબા પહોળા કાન. (૩)
દેવમાં જાશે શું પોષાશે. અપાર મુજને દુઃખ;
દેવતા સર્વે મેણાં દેશે , ધન પાર્વતીની કુખ. (૪)
ત્યારે શિવજી બોલિયા, સુણો વાત હે સતી;
સુરીનર મુનિવર પૂજશે, ગણનાયક ગણપતિ. (૫)
