આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે
૨૫
માંડાળિકનું મનોરાજ્ય
રા'એ એને તેડીને અદ્ધર ઊંચકી પૂછ્યું.
"ભાન ભૂલી ગયાં છો કુંતાદે?"
"તમસું લાગી-" એ ગાતી રહી.
"આવું ભાનભૂલાવણ ગીત કોણ શીખવી ગયું?"
"ભાન વિનાનું અમારૂં સ્ત્રીપણું જ શીખવી ગયું."
"ના, ના, કહો તો ? આ તો ભારી મસ્ત ગીત છે."
"તમારા માનીતા રાવણના શિવ-તાંડવના કરતાં ય? શું ઓલ્યું બોલોછો ને રોજ? લટા કટા, જટા, ફટા, ધગદ્ ધગદ્ ધગદ્ વિલોલ વીચિ વલ્લરી ! એના કરતાં ય વધુ ભાનભૂલાવણ?"
"એમ ન કહો. રૂદ્રની એ સ્તુતિ સાથે તો કોઇ ગીતને ન સરખાવો."
"તમારૂં એ રૂદ્રનું, તોઇ આ મારા મુરલીધરનું."
'મુરલીધર પણ મારો તો વડવો છે ને?"
"બસ ત્યારે, આ ગીત પણ તમારા જ કંઠમાં આરોપું છું ને?"
ફરી ગાતી ગાતી જાણે એ ગીતની ફુલમાળા રા'ના ગળામાં આરોપતી ગઇ-
ભૂલી ગઇ સાડી રે
નાક કેરી નથડી મેં તો
આગળીએ વળગાડી રે
