નો દીઠી
(બાર વરસે રજપૂત ઘેર આવે છે. મેડીમાં ઝોકાર દીવો બળે છે. પણ પાતળી પરમાર ક્યાં ? પોતાની પત્ની ક્યાં ? માતાએ બહુ બહુ બહાનાં બતાવ્યાં. રજપૂત ઠેર ઠેર શોધી વળ્યો. આખરે ભેદ પ્રગટ થયો. હત્યારી માએ જ એને તાજેતરમાં મારી નાખેલી. સ્ત્રીનો બચકો વીંખ્યો. પોતાની ગેરહાજરીમાં સ્ત્રીએ કદીયે નહોતાં પહેર્યા તે કોરાં વસ્ત્રાભૂષણ જોઇને સ્વામી છાતીફાટ રડ્યો.)
માડી ! બાર બાર વરસે આવિયો,
માડી ! નો દીઠી પાતળી પરમાર્ય રે, જાડેજી મા !
મો’લુંમાં દીવો શગ બળે રે.
દીકરા ! હેઠો બેસીને હથિયાર છોડ્ય રે, કલૈયા કુંવર !
પાણી ભરીને હમણાં આવશે રે.
માડી ! કૂવા ને વાવ્યું જોઇ વળ્યો રે,
માડી ! નો દીઠી પાતળી પરમાર્ય રે, જાડેજી મા !
- મો’લુંમાં દીવો શગ બળે રે.
દીકરા ! હેઠો બેસીને હથિયાર છોડ્ય રે, કલૈયા કુંવર !
દળણાં દળીને હમણાં આવશે રે.
માડી ! ઘંટિયું ને રથડા જોઇ વળ્યો રે,
માડી ! નો દીઠી પાતળી પરમાર્ય રે, જાડેજી મા !
મો’લુંમાં દીવો શગ બળે રે.
દીકરા ! હેઠો બેસીને હથિયાર છોડ્ય રે, કલૈયા કુંવર !
ધાન ખાંડીને હમણાં આવશે રે.
- ↑ *"નેવે તે નવરંગ ચુંદડી રે" એમ પણ બોલાય છે. વહુને મારી નાખીને એની લોહીવાળી ચુંદડી ધોઈ સાસુએ એનાં નેવાં પર તાજી સૂકવેલી.
