આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ બાકી છે
૪૩
લાગી છે રઢ એક તારી, ( પાલવડે મારી મેલે, મેહનજી ) મેાહનજી ! ખીજી છે વાત બધી ખેાટી રે લોલ : મેરારી, મેાહનજી ! મારા તે ભાનુ છે તારા ઝબૂકે તેજ ખારાં જ્યાં ભલે કોટિ ફ્લોલ ! ( ધ્રુવ ) તેજ તણખા ઝરે, જગનાં જીવવાં, મીઠા રૂપ તુજ એવું તે કોનૅ જઇ કહેવું, માનજી ? અંતરની આશ એક મોટી રે લોલ : મનમાન્યું લેવું, મોહનજી, લેવું તા ખી છે વાત અધી ખેડી રે લોલ. ઉપર નિરખું આંખડી, નીચે નિરખું લોચન ઍજ ખવેદિસે, એક વસ્તુ બહુ સાચી છે વાલમની અબર : પડકાર : વસે મારા વહાલમ, મોહનજી ! રહે છે. ત્યાં ચિત્ત મારૂં ચોંટી રે લોલ; આલમ, મોહનજી ! ખી” છે વાત ખધી ખાટી ૨ લાલ. તેણું ; વેણુ :
