આવી પહોંચ્યા.
ઉપરથી કોઈએ તાળી પાડી અમારું ધ્યાન ખેંચ્યું, અને તત્કાળ ત્યાંથી એક મજબૂત રસ્સી નાખી.
‘જલદી ઉપર આવો !’
વિચાર કરવાનો વખત નહોતો. ગયેલી આબરૂ પાછી મેળવવાની ઉત્કંઠામાં વગર વિચારે હું ઝડપથી રસ્સી ઝીલી ઉપર ચઢી ગયો; મારી પાછળ કામદાર પણ ચઢી આવ્યો.
ત્યાં જોઉં છું તો એક યુરોપિયન મદદનીશ ફાટેલાં કપડાં સાથે ઊભો હતો.
‘અમને તમે બોલાવ્યા ? આમ કેમ ? શું થયું ? તમારી ચોકી મૂકી અહીં કેમ ભરાયા છો ?’ કામદારે જણાવ્યું.
‘દરવાજા ઉપર એક હિંદી આપણા સિપાઈને ઝાલીને મારતો હતો. મારી ચોકી આગળથી મને જણાયું એટલે હું ત્યાં ગયો. તેને છોડાવતાં ઝપાઝપી થઈ. અને એ માણસ નાસી અહીં ભરાઈ ગયો છે.' તેણે જણાવ્યું.
‘તમે સિપાઈઓની કાળજી રાખો છો કે તમારી ચોકીની ? તમને ખબર છે કે અત્યારે જ મહેલમાંથી ચોરી થઈ છે ?’ કામદારે તેને ધમકાવ્યો.
'અને એ પકડવા માટે જ હું આને અહીં લાવ્યો છું !' અંદરના એક ભાગમાંથી ગુપ્ત રીતે નીકળી સમરસિંહે જણાવ્યું. ‘મને ખબર નહિ કે અંગ્રેજો પણ ચોરી કરે છે.’
હું આશ્ચર્યચકિત થયો. સમરસિંહ આવા રક્ષિત ભાગમાં આટલે સુધી ક્યાંથી આવી શક્યો ? આવા ખાસ ગોરા અમલદારના ઉપર આવો આરોપ મૂકવાની તે હિંમત કેવી રીતે કરી શક્યો ? કામદાર તો સમરસિંહ ઉપર ગુસ્સે જ થઈ ગયો, અને બૂમ પાડી ઊઠ્યો :
‘પકડો આ હરામ ખોરને ! શા માટે અહીં છુપાયો છે ?’
સમરસિંહ હસ્યો. ‘આટલો હાર પણ સચવાતો નથી, અને મને પકડવા માગો છો ?’ તેણે કામદારને કહ્યું.
‘આ તો મારા મિત્ર છે. મારી સાથે આવ્યા છે.'
‘તમારો હાર અમને મળ્યો છે. ગોરા ગૃહસ્થે તે ચોરીને બહુ જ સુરક્ષિત જગાએ મૂક્યો છે. મારી સાથે ચાલો, હું બતાવું.' સમરસિંહે કહ્યું.
પેલા યુરોપિયને એકદમ કૂદકો મારી સમરસિંહનું ગળું ઝાલ્યું. અને અમે છોડાવવા જતા હતા એટલામાં તો પેલા યુરોપિયનને મોટા અવાજ
