ભૂલી પંથ ભમું દિનરાત
દિશાશોધન પર જાઓ
શોધ પર જાઓ
| ભૂલી પંથ ભમું દિનરાત કેશવ હ. શેઠ |
<poem>
ભૂલી પંથ ભમું દિનરાત રે,
કોઇ સંત! બતાવો જી વાટ.
ઊગે સૂરજ વળી આથમે એવી ન્હોતી મારી મૂળ ભોમ; જ્યોતિ અખંડ ઝગે જહીં જેનાં તેજ ઢળે વીંધી વ્યોમ :
કોઇ સંત બતાવો એ વાટ : ભૂલી…
સંસારને ઊને વાયરે થાયે ઘરઘરના દીપ ગૂલ : જીવન એવાં અહીંનાં વ્હેંતિયાં, મારે મુલક અમરોનાં કુળ :
કોઇ સંત બતાવો એ વાટ: ભૂલી…
ઉષાને અધરે ખીલતો ને સંધ્યાને કાંઠે વિલાય, : એવા રે સ્નેહને સોણલે મારું જીવતર ઝોલાં ખાય :
કોઇ સંત બતાવો દિવ્યવાટ : ભૂલી…
પગલેપગલે પાવક પ્રજળે; ને આંખે ઠર્યો અંધકાર; પામર દેહની પીઠ રહી વહી ભવરણકેરો ભાર:
હવે સંત! દોરો સુરવાટ : ભૂલી…