સુહૃદના સંભારણા
| સુહૃદના સંભારણા કેશવ હ. શેઠ |
<poem>
ઉડતી ઉતરે કુંકુમ વરણી ઉષા આંગને, રસરાજ !
તિમિર જગના હણે, રસરાજ !
ત્યારે સ્નેહીનાં સહજીવન મધુરાં સાંભરે, રસરાજ ! ઉષાને નોતરે, રસરાજ !
સાખી: નભમંડળથી નીતરે નિર્મળ તેજઉઘાડ ;
- ઉઘડે પંકજ પાંદડી, ઉઘડે ઉરકમાડ :
ઉઘડે સૂરજ આંખ - અભેદ બ્રહ્મને બારણે, રસરાજ ! જગતહિત કારણે, રસરાજ !
ત્યારે વ્હાલાંનાં સહજીવન ઉજ્જ્વલ સાંભરે, રસરાજ ! સૂરજને નોતરે, રસરાજ !
સાખી: ધોમધખે, ધરતી ધિકે, તપવે તાપ બપોર;
- સ્નેહસ્મરણની હૂંફમાં પોઢું કદિ તે પ્હોર :
ઉંડું ટ્હૌકે કોકિલ ઝૂલતાં તરૂવર પારણે, રસરાજ ! જઉં હું વારણે, રસરાજ !
ત્યારે સુહૃદનાં સહજીવન રસીલાં સાંભરે, રસરાજ ! કોકિલને વહે, રસરાજ !
સાખી: લીલી કુદરત લખલખે, ખેકે ફૂલ તરૂમાર;
- મંદ મંદ સમીકરણ વહે, શીતળ નમતે પ્હોર;
સારસ કરતાં કેલિ ન્સરિતાપટા રલિયામણે, રસરાજ ! સમય સોહામણે, રસરાજ !
ત્યારે પ્રાણસખાંનાં સ્નેહજીવન મધુ સાંભરે, રસરાજ ! સારસ-નોતરે, રસરાજ !
સાખી: રંગે ચંચળ રંગથી સંધ્યા સૃષ્ટિઅંગ;
- લીલા એ અવલોકતાં ચડે અચળ ચિત્તરંગ
સેવું સ્થળ એકાંત ગહનતા કળવા કારણે, રસરાજ ! મંત્ર ગૂઢ કો ભણે, રસરાજ !
ત્યારે રસનાયકનાં સ્નેહજીવન સૌ સાંભરે, રસરાજ ! નિગમને નોતરે, રસરાજ !