આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે
૯૦
આ તે શી માથાફોડ
“માથામાં તેલ સરસ નાખ્યું છે !”
“કોટનાં બુતાન ટંકાવ્યાં ? સારું કર્યું.”
“હાથ ઠીક ધોવાયા છે; ઘણી બધી ધૂળ તો વહી ગઈ છે.”
“કાલે તો આના કરતાં વધારે પડ્યું હતું; હવે ખાતાં આવડતું જાય છે.”
“વાહ ! આ ગોઠવણ તો સારી થઈ છે. આ ચોપડ જરા આમ મૂકું ?”
“હવે ચાંદલો તું હાથે કરતાં શીખી. હવે ઠીક થશે.”
“ઠીક વાળ્યું છે; બીજી વાર વાળશો એટલે બધી ધૂળ વહી જશે.”
“ઠીક થયું, વહેલા ઉતાર્યા; નહિતર સાવ દાઝી જાત. કાલથી ધ્યાન રાખજે.”
હજી તો ધાવણો છે
મારી બાજુમાં એક કોળી રહે છે. કોળી પોતે ભણેલો છે, એટલે કે સહી કરતાં આવડે છે; કંત્રાટ રાખે છે; મોટાનાના સદ્ગૃહસ્થોના પરિચયમાં આવે છે. કોળણ ઘરનું કામકાજ કરે છે; ભેંસો સંભાળે છે; દૂધ વેચે છે ને છોકરાં ઉછેરે છે.
મેં તેને કહ્યું “અલ્યા ભગવાન, તારા છોકરાને બાલમંદિર કેમ નથી મોકલતો ? કેવડો થયો છે ?”
