પ્રવેશક-૧ૃહ
અતે ઉછરતા એ ત્રણે વર્ગની સ'ખ્યાતે પ્રમાણુસર રાખવી, વિવરણુ- સિતાક્ષરી પણુ આવશ્યક લંખાધનું લખવું જ, એવી એવી પ્રતિસઞાઓ પણુ- પાળવાનું ઠંરાવેલું. ગુજરાતી સાહિત્યનો સકાન્તિકાલ હજી પૂરે નથી થયે. નમદધી આર- મ્ભાયલે યુંગ જી પ્રવતે છે. સગીતકાવ્યની પરમ્પરાધ્રાપ્ સ અભિરૂચિ, ૂ કવિતામાં માત્રે પંઘલયે ખસ નથી ગાણુ' પણ હોય તે જ પૂરતી મીડોશ-એ. શેખ, હજ ખલવાન છે. વિચારપ્રધાન કવિતા પોતાની કલાએ વિવિધતાએ . અર્વાચીનતાએ ચે(ટે અને સજ 'કતાએ નવા નવા કવિ-આત્માઓને ચેતા વોહય બનાવતી જાય છે. પરમ્પરાપ્રાપ્ત કવિતા-આદશષમાંના દોષ એમાં ઘટતા .
જાય છે. અતે, દાખલા તરીકે, દલપતરામ અને વર્મદતે અક્ષરમેળ -જત્તામાં પણુ પ્રાસ આવશ્યક ગણુવા પડેલા, એવી લે।કરુચિતી દશા ક્યારની યે ભૂતકાલની'
થઇ ગઈ છે, વત માત બલે પ્રજાનાં ચિત્ત'તતે હલમલાવી રહ્યાં છે, તેનુ” એક આ તાજી પરિણામ પણુ લક્ષમાં રાખવું ધટે, જે એજ ખલે! પાછલા :
“સમયના જુદા જુદા દટાઇ ગયેલા અએશે અને અવશેષો--લેક કકથ, ' રાસ, . ગરબી, ભજન, દૂંહા, , આદ્િ--તે વછુ આકર્ષક બનાવી. રહાં છે. આ. સગ્રહેમાં મય કવિતાને પ્રાધાન્ય તો નથી 'મળ્યુ” એટલુ' જ સેયે સ્વીકારશે તોય મ્હતે સન્તોષ છે. જે ગેય કવિતા લીધી છે તે પોતાના - વર્ગમાં ઉચી: ' જાતની “લાગશે એવી પણુ આશ્ઞા રાખુ છુ. સવેયા, 1૨ શેઃખર્ણિ રણી, / સગ્ધર્ા, રણી, આદિ કે કેટલાક બન્ધ ગેય ગશઞાયા ક છે, જે કે શાસ્રદષ્ટિએ હોવાં ભેળાં “સંગીતનો લક્ાણો એબધોમાં એ ઓછાં છે . તેતો ખલાસો મ્હને તી આવો લાગે છે, કે કે સગીત લેખે, ઉતરતું જે, ટ પણુ. સ્વીકારવુ-;પડે-.:તેતે: સારી; “કવિત। | ગણાય જ કેસ, એ એ જૂતી ભ્રાન્તિનો અમલં-હજ ચાલે છે. 'અને એ. ગમેતે 'તેમ;- સશ્રહેને. ટીડવા કાજે તપાસતારાએ।ને “પણુ, હુ આશા રાખુ” છુ”, કે કખૂલ કરવું પડશે, જે આમાં વિચારપધ્રાન . વિચારાતુસારી ,લયવ્ાળા- ' પદમાં રચેલી કવિતા પણ પુષ્કળ મતોવેધક અને (ઉચી કોટિતી છે..-રામ”- નાકર અતે ગ ૬, વિશુવત ઘ્માસ એતે સુતર ; ઈણુલાલ અને ખેટ્ટાછ,.
રસળજી અને મનસુખ, ક કાંત સૌઘ્થે' ડતો ગાભાયે,, વિષયે કે -સાંડેણીએ,
(શ)
