કવિતા લેખત માટે તિયમે!
પત્રોમાં પૂરતા દાખલા ટાંકીને અને બનતી ચરલતાથી ઉવાડું' પાડયું છે. '₹, સ. ૧૯૦૬ થી આંજ લગી જ્ેડણીશુદ્ધિતા વિષય મે યથાશકિત વિચાર્યો. અતે ભાષાશાસ્ર, જૂતી ગુજરાતી, તથા પ્રાકૃતમાં પણુ ગમ પડવા લામો, તે પછી જ નિશષ્ય ઉપર આગ્યો છું. વિષષતે એતિહાસિક દષ્ટિએ તેમળગા્ળી મરાઠી હિન્દી-ઉદ્માં અત્યારે જેડણીની જે સ્થિતિ છે તેની તુલના
ક અ. ક
સાથે જે ગુજરાતી વિદ્દાન ન્નેશે, તેતે પોતાની ભાષાતી ન્ેડ'પી તો ચુકાબલે ખહુ જ સારી સ્થિતિમાં છે, ઉપર ગણાવેલી ભાષાએતા વિઠ્ાતોતે અદેખાઇ ' આવે એવી સ્થિતિમાં છે, એમ લાગ્યા વગર્ નહીં જ રહે. અને પોતાની સાવૃભાષા માટે ભાત્ર ધરાવતા દરેક ગુજરાતી જિસાસુતે આ નિયમાવલિની સાથે ઉપલા ખે પત્રો પણુ સ્વરવૈત્રપણે વિચારો જેવા નિશ છું, ડુંકામાં ' « હુંખે જ ધ્ેરણુતે વળગુ હુ;--( ૧ ) તત્સમ શખ્દ્ઞોતા લેખનમાં શદ
જન
૪/૬૪"
ર
'ુમાટે પૂરો આગ્રહ રાખવો; ( ર ) અતે બીજા શખ્દોમાં તેમ લખાણના [ખીજ અશેમાં દરેક લેખકે પોતે પોતાતું લખાણુ એકસરખું બતાવવા મથવું, પરન્તુ બીજા બીજ ન્નેડણી કરતા જણાય, તે પોતાતે ન ખેસે તથાપે “ ફલાણું તો અશુદ્ઠ !” એમ કહેતાં ખેચાવું, નછૂટકે જ કહેયું, ઉદાર વિકલ્પવાદ્ી રેવું, લેખકો 'વાચકાતાં ભાયાજ્ઞાત વધતાં જશે તેમ તેમ જેડણી-વિ. શેવ ૧૯૦૧ થી અજ લગી સર્વશૈમત નિયમો! વગર પોતાની મેળે સૃધરતી આવેલી છે, તેમ હજી પણુ દાય દાયક્રે પોતાની મેળે સુધરતી જરે. વિદ્દાતો પોતપોતાતું ભાપાસાન વધારે, અને પ્રજમાં ભાષા અને વ્યાકરણુતા ઇતિહાસતું સાન ડ્રેલાવા પામે, તેમ તેમ ભાષાશુદ્ધિ અતે શુદ્ધ નેડણીના વધતા જતા ફેલાવતાં ળા, એ ખીલતાં સાનણક્ષ ઉપર્ પોતાની મેળે આવશે. જે પ્રજાએ ગુજરાતી જેવી ધિપિ, જેવી સુત્દરતા
- . સુવાચ્યતા .સતે ચાલતી કલમે લખવાની સર્લત! એ ગુણુત્રિપુટીના
દ ' સત્ર“ ન--૦૦“૨- ૮ અ... જ ન્ડ , એમાગેમોં જેડી જ નથી તે, પોતાની મેળે ઉપ્જોવીમે-આખી પ્રજામાં એક સરખી ફેલાવી છે, તે પ્રજાની વ્યવહારુ ભાષાસુધારણાશકેતમાં મ્હતે તો
અડ.
ઈ
શ્રદ્ધા છે. એવી પ્રજામાં વિદ્દાતોનું કત'વ્ય વ્યુત્પત્તિ સશોધન અને વાસ્તવિક ' ઉચ્ચારણો અતે પ્રયોગોતા વૈવિષ્યની પૂરી નોંધ રાખવી, એટલામાં જ સમાપ્ત થાય છે, ( તા ૧-૨-૧૯૩૧.) કે ણ
(૫૦)
