આપણી કવિતાસમરદ્ધિ--પ
જરી ખુશ બે! ફેરે દિતરાત સલૂણાં ઊર ઉર સાથે અસી . વર્ષષાવતી ચન્દા, ડહે તે' એકું દીઠ ક્યાં 9. હ 9. નહીં ઇષ્યો, તહીં તૃષ્ણા, સ્ુહાતાં હેત હેયાતાં સર્વસચ ન્યાં ખતે એકેક જુદાઈ તા, તહીં શૈંફા, ખુદાઈ ઇક્ડનૂ' ટીપખૂ[ અરે તારા અસર, ખોલ, હરે એવૃ' ડેયહાં આજે ? --ત બોલે કે, ન જાણે કે, અરે એપ ઊર ! તૂ' એફલ પરે આશા ! જુરે એકલ !
દે.દલપતરામ હાહ્યાભાદ-- વિચર્ઠીતે વલેવાણથી વીતક વણુવતાં વધે ચીષ્મવણુત ચન્થ,- ત'પ્ચો, પ્રલલ સસ તાપ દાખે દલપતરાસ,- અતિશય ડર્યા ઉચાટ લગભગ આપવી લીંખડી હ્યાંતો ધોદસ ધખ્યો ઘણે ત રહ તતસાં નૂર શ સૂ ક છાયો" ત મળે છેડ
સદાગતિ, બોલ એ ક્યાં કજ; ગળે ફાગે જ્યહા સાચે?
જવે છે ગુહ્યતસ ખૂણા, દલે દિલ જ્યાં રસે ખુટ્લા ?.
પઘુત્ીના તહીં પાખૈડ,
સળે કયાં, ડહે સહુને ડિસસત ?'
ર્શ્સાં સવ" ગાળ જાતાં, જતો. એવા ડચહાં, ડિસસત ?'
નુ
પડયૂં ઉર્ તે વ્હલે।વે ઉર્, હહ ફે ફાળસાં એવું?
થશે વા એહવૂ' ડયારે ? પિછાણે કો ત ઊતી આ! ખુદાઈ ઇક્ડ કેશરી એ
પ
હ
-દિસે છે એ જ તુજ ડિસમત ! ૧૯
ખ્ાપાતી પીંપર
લિધો લીંબડી પત્થ, થોષ્સવણ ત ચન્થઃ-- પન્થસાં ત સાય પાણી, રહી શિર રાસ ડહાણી$ - રાસનૂ' રઢણુ ડરીને. વાઢ સધ્ચે વિચરીને, દ્ોલ ગાઉ પર દૂર, ત રહ તનસાં નૂર; સૂરજે શેર તપાર્વ્યુ, કુ એફ પષ્યુ ઝાડ ત આરવ્સુ;
ત?
