આપણી ફવિતાસમૃડ્રિ--૪
આરા અન્તરસા ઉભરાતી,
ભાવ રસે બુદ્ધી છલકાતી, શખ્દસાળ ડેડે ઝૂથાતી, તે॥ ચ ત આશે ફર: સસણેૂ'૦
જ્
રસપુષ્પાની સેજ ખિછાવૂ', ઉર્હિત્લાળે પ્રાણુ જુલાવૂ, આર્સત્રણુ ફેરિફારે દઇ આજૂ[, તેપદચ કેરે છ અસૂરઃ -સમણૂ૦ તા'વેતોય ત લુપ્તે થાચે,
હગસીક્કરે ફેરિફેરિ
ઝેખાપચે,
કેદિર્ડાદિ તે! પગલી સ'ભળાચે, જાણે આ આવે જરેરેઃ સસમણૂ૦ આશ નિરાશથિ ઉર સ્હોરાએ, સત વ્યાઝુલતાષા અડળાચે, વૂત્તત શ્રી-રુ'ક લગિર પસાચે,
જૂ
તા
પ હેરશોવિન્દ પ્રેસર્શકર કવિ--
સસણાતાો પૂરઃઃ સમણૂ૦.
કવિ અતે જગત વચ્ચે વિરોધ,
સુણૂ' ડયાં પ્રેસતૂ' ગાણુ' «હે કયાં ભાવ દિલત'ખ્તે ? વદી તું દે અરે એ અલ! દિઠી છે એવિ તે' દુનિયા ગજાલે ઇકશ્કતે તાસે દિડું' તે' કોર ખેદર, જ્યાં
સળે ડચ ઊરની સિજલસ ? --ખતાવી દે હું એ ડિસ્સત! ખલક સારી જ તે' વીંઠી, દિલ્ષે દિલ ખૂ૨ ઝીલે ન્યાં ?
' અરે દરિચા | ખધદ ફૉંઠા,
પિછાણે દિ તલપતું દિલ ?
ન
“ 722
