આપણી કવિતાસયૃદ્િ--૨ ૩
ર૦ ગજેન્દ્ર ઝુલાખરાય ખ્ય-- પ
ગિરતારની યાત્રા 'દ્િતિજસા રડ રેઘ સસેોદ રસે તજર સાંડિ જણી દિતરાત મેં અંહિ ઉભો પડછન્દ પહાડ એ -ડમત હે ગરવા ગિરનારને | ૧ સે સ્વરસાં સુન્દર આઇખ્યો તો તે સોહસાં સેર સસેોમ ગણશે “તે! એ અપ્સરાકોડત રૈક કયાં, તે આ આભને ચે ભરતો ગિરિડ્યાં! ૨ પિ'પીલિડાના ગણ જેસ ભાય, અનન્ત લેકે, ઉર્સાં સસાયઃ જાતાલ ભેદે પટ, ઊર્ધ્ડયૂર્યા, -વિરાટના દરીત આજ લીધ, ૩ રી %કતિતીડવરાસ આહીં, જો સાતવજીના ઇતિહાસ અહો; આ પત્થરે પત્થર પ્રાણ્વન્તો, આ એડ સાક્ષી ચુગ ફેં સ્સરન્તો, ૪ પડળ આંખ થકી ઉતરી ગયાં, અસર દશેત આજ ઝહને થયાં; પણુ પ્રભો, ચડતાં ડચમ ક્ષોભ અ? જિવત ર્શે સુજથી જિર્વાચ ના? પ ઝાગર શેડ ડાળ ર્યા છતાં વિરલ ચોગ થતાં સત થર્ભતાં ? ક્ષણિક ક્ષે ક્ષોભ; હવે ખસજે તહીં: ગિરિ ઉભોઃ જઇને થસલે તહીં;
ભજ્
સડે જઈશ હવે ભર સેોદદસઇે શાસેશ હે' સુજ સાતતિ ગોદમાં; 'ગહત સપ્દ હવે શ્રવણે પડચા, પરસ ઉજ્ઞત પન્થ સ્હતે જડચા. ૩ કક્ોલતાં પેખિ સ્હતે વધાવે, ને વાદળીઓ સુજ સંગ આવે; તા પુણ્ય આવે પળ આ ફરીને, ચડૂં હવે શાળ ભરી ભરીને. ઘિ ઘડી ઘત ધુભ્મસ ઘેરતાં, ઘડિકમાં ગિરિ શંગ ગળી જતાં; ઉઘડતા ઘનઘોર ઉહાણુ જ્યાં, કડચસ ઉભાય અગાધ જ આભસા ? ૯ અવનિથી ડિ ઉચ્ચ ભૂસિ કે? તજર આવરતા ઘત ધુસ્મસેો;
જરેક ઝાંખિ થતી તહીં થતી; તુરત ત્યાં સ્જાતિ સપત્ર રહે જતી, ૧૦ ક્ષણિક આવરણે નવ (હ ડર, તિમિર પાર્ જવા ડગ મેં ભર્યૂઃ * 'ઘડિકમાં ઉગશે રાવિરાજ ક્યાં તિસિર અંસરરે સજ પન્થતદ,
તી
મક
ર.
જવ
કે
