ખેતી
(હિંદદેવીની પોતાના બાળકોને શીખામણ)
રાજકાજ મૂકો ને પડતાં, નાખિ નજર જ્યાં પુગે નહિ.
દરિયાપારે ગિરિયો પાછળ રાજરમત સંતાઈ રહી, બાલક મ્હારાં.
શસ્ત્રઅસ્ત્ર ફેંકી દ્યો અગળાં, કર્યો ઘાવ જ્યાં ફળે નહીં :
આગ વીજના ગોળા ફાડે પર્વત, તમ ક્યમ શકો સહી ? બાલક મ્હારાં.
અને વળી નાકાંઓ ઘેરી જૉન બુલ્લ ઊભો હરિરાજ –
ફિકર ત્હમારે રાજકાજ ને શસ્ત્રઅસ્ત્રની શી છે આજ !
વેદ પુરાણ મહાવિદ્યાઓ મુકો ઉંચી છજલીએ હાલ,
કલમવિણા ને એવિ મોહિનીમાં પડવાનો નથિ આ કાલ, બાલક મ્હારાં.
જંગી સંચા જગ વ્યાપારો ત્હમે ન હજિ ખેડી શકશો, -
ગજૂં ત્હમારું વિચારશો કે આંખ મિંચી ફોકટ મથશો ? બાલક મ્હારાં.
અને વળી એ વિદ્યાઓ એ કલા અને એ વ્યાપારો,
કાલાતીત, ગમે તે કાળે, શક્તિ છતાં, કરવા વારો, બાલક મ્હારાં.
પેટપુરૂં મળતૂં નથિ ત્હમને, બાળ ત્હમારાં સુકાં તને,
જુવાન ફરતા ઘરડા વદને, સ્ત્રિયો ન જાણે જોબનને, બાલક મ્હારાં.
મહારોગ ને દુષ્કાલોએ નવો કેર વળિ વર્તાવ્યો,
દિવસ દિવસથી બારિક આવે, કલિયુગ ફરે ફુલ્યો ફાવ્યો, બાલક મ્હારાં.
કુદરત ને માનવની જોડી એકમેકથી હસે ફુલે,
ચકવા જોડી એ જ ખરી છે, વિયોગથી કરમાય ઝુરે, બાલક મ્હારાં.
પુરાણ પૂર્વજ હતા ત્હમારા વનવાસી, કૃષિ કરનારા,
