પૃષ્ઠ:Adhunik Bhakti Pado and Kavitao.pdf/૧૬

ઢોર ઉપર મમતા ધરનારા, કઠણ નિયમમાં પળનારા, બાલક મ્હારાં.
દેશ જિત્યા, બહુ રાજ્યો સ્થાપ્યાં, – ધર્મ કળા ને વ્યાપાર.
શાસ્ત્ર ફિલસુફી હુન્નર નીતિ, કહો ન શૂં ઉતર્યા પાર ! બાલક મ્હારાં.
જંગલ ભેદ્યાં, પશુઓ રાની પાળ્યાં કૈં કૈંને માર્યાં,
અનાર્ય નરપશુ અસંખ્ય ટોળાં પવિત્ર પરસે ઉદ્ધાર્યાં; બાલક મ્હારાં.

નરહૃદયે સુર ને દાનવનાં સૈન્ય ઉભય વસતાં સાથે :
દાનવસૈન્ય હણી સુર પોષી પૌરુષજ્યોતિ ધરી માથે, બાલક મ્હારાં.
એહ જ્યોતિના બની ઉપાસક સેવક ધસ્યા નિડર જગમાં,
ખાળિ શક્યૂં નવ કોઈ એમને, – વધાવતા સૌ કો પગલાં ! બાલક મ્હારાં.
મ્હને મુકાવી પશુ અનાર્ય વિપિનો તમ ઘોર અધર્મોથી
ધસ્યા મુકાવા ખંડ અન્ય, – અટક્યા કેવલ જ્યાં ધરા ખુટી ! બાલક મ્હારાં.

શ્રમિત થયા, કંઈ લોહિ ઘસાયૂં, તિમિરજૂથ ત્યાં આવ્યું ચડી
મથ્યા બહૂ અર્ધૂ બેસાડ્યૂં, ઉપર આણ નિજ કરી ખરી, બાલક મ્હારાં.
પણ એ અર્ધા આર્ય રજપુતો પુરા આર્ય જ્યાં થયા નહીં
વળી તિમિરદલ ઊતર્યૂં ત્યાં તો આભ ત્રુટ્યો, ગઈ જ્યોતિ શમી ! બાલક મ્હારાં.
એહ જ્યોતિ પ્રકટાવો પાછી, એ પૌરુષ વર્તાવો ફરી,
કુદરતપ્રીત ફરી આદરતાં સમૃદ્ધ યુગ ઉગશે જલ્દી. બાલક મ્હારાં.

દુકાળ ઉપરાઊપર આવે, છળશો નહિ તેથી જ જરા,
મ્હારાં બાલક, તમ માટે છે મુજ ધાવણના અખુટ ઝરા ! બાલક મ્હારાં.
પણ અક્કલવાળા તે આર્યો, મુજ બાલક તે તે જ ખરા,
બેઅક્ક્લ લોકડિયાં મ્હારા અણમાનીતા પુત્ર ઠર્યા, બાલક મ્હારાં.
સમય વિચારો, સમય સુધારો, સમય વિશે સાવધ વર્તો,
‘ઉત્તમ ખેતી’ સુત્ર ત્હમારું પુરાણ પાછૂં ઉરે ધરો, બાલક મ્હારાં.

નવે ખંડની દેવીઓમાં બ્રહ્માએ હું પ્રથમ ઘડી,