૧૧૨ (6 જેનીસે કાગળપર લખી આપ્યું કે કરતા નથી. ,, tr ત્યાંથી પાછા ફરી કબ્રસ્તાન નેઇ અમે તે એજન્સીની સિમાં ગયા અને ઉક્ત કાગળ તાવી અમારી ફી પાછી માગી. હવે એ લૂટારા ફી પાછી કેમ આપતા હતા ? ઉલટા તેમણે અમને એવકક અનાવવા માંડયા. તેમણે કહ્યું કે, “તમે મહાશય જેનીંગ્સના કામમાં હત કરી છે. ” મે તેને કહ્યું કે, તમે અમને સહેલું અને સ્થાયી કામ અપાવવાની સરત કરી હતી અને તેથીજ અમે એક એક ડૉલર ફી આપી હતી. ઘણા ઝઘરે થયા પછી અને નિશ્ચિત કર- વામાં આવ્યું કે તેણે અને બીજી કાન અપાવવું. તેણે અમને એક બીજે પત્ર આપી બીજી જગ્યાપર મેકલ્યા. આ કામ વિશ્વવિદ્યાલયની પાસેજ માર્ચ ખોદવાનું હતું. મારી ખાદી ખેદાંતે ગાડામાં ભરવાની હતી. એજન્સીવાળાએ અમને જણાવ્યું કે હમણાં ને હમણાં તમે ત્યાં જાએ અને અપેારે એક વાગે કામ શ ચાર ડોલર આપીને અમે ફસાઈ પડ્યા હતા, માટે હવે નાશી છૂટવાથી શે લાભ હતા ? મનમાં નિશ્ચય થઈ ગયે! કે આ ડાલર તા ગયા. દિ એના દ્વારા એક સપ્તાહ સુધી પણ કામ મળે તો જાણે ગંગા નાહ્યા. જેવી પ્રસન્નતાથી અમે પહેલે દિવસે એજન્સીની ઍક્િસ- માંથી બહાર નીકળ્યા હતા તેવી પ્રસન્નતા આજે નહોતી. માગ સાથીઓના હેરાપર ઉદાસી છવાઇ હતી. આજ શબ્દો તેમના મુખ- માંથી નીકળતા હતા કે “કામ નહિ મળશે તે શું થશે ? ” વિષ્ણુદાસ મને વારવાર પુછતા હતા કે કહેા દેવ, કામ નહિ મળશે તે આગલા વર્ષમાં વિદ્યાભ્યાસ કેવી રીતે કરીશું ? }} તેમને મેં સમજાવ્યા કે “ ધીરજ ધરા કામ મળી જશે. પરંતુ તેમને વિર્દિત નહતું કે અમેરિકાના પ્રવાસ 29 આ લેકે ગાડાં ખેચવાનું પસંદ
