રાવણે પૂજ્યા ઈશ, દશ મસ્તક એ પામ્યો; રાવણે પૂજ્યા ઈશ, દુ:ખ સઘળું તે વામ્યો; ઇશ પૂજ્યા તે પરતાપથી, રામચંદ્રને જિતશું; દીઠા મૂક્યા છે જીવતા, એહ ધર્મની રીતશું. ૨૮૨ અંગદ - કનકેશ્વર મહાદેવ, કનકપૂરીપર કોપ્યો; સીતા રુપિયું વૃક્ષ, ઝેર તેં રાવણ રોપ્યો; ખાંતે ફળ તે ખાઓ, ઝેર પીધે કેમ જીવો; રૂઠ્યો રઘુપતિ રામ, દેશમાં નહિ રહે દીવો; નિશકુંભલા નારાયણી, જનક જનેતા જાણજે; માતા હરવા તેં મન કરયું, મોત અખુટે આણજે. ૨૮૩
ઝ઼ૂલણા છંદ.
રા- વાત વિવેકની તેતું શઠ શું લહે, જંગલી જટ કુડાં કર્મ કૂટે; આકના તૂરની પેર ઉડી જશો, જે દિવસ માહરાં બાણ છૂટે; જાનવર જાણીને મૂકીએ જીવતો, લાજ લંગૂરની કોણ લૂંટે; પ્રાજે કરી નાંખશે પલકની પલકમાં, એકલો ઇંદ્રજિત આપ ઉઠે. ૨૮૪.
કવિત.
અંગદ - માન કહ્યું મૂઢ મતિ, જ્ઞાનહીણ ગૂઢ ગતિ; શ્રાપ દીધો સીતા સતી, પડ્યો પાપ પાશમાં; મોકલ્યો કાસદ કામે, હુકમ ન દીધો રામે; નહિ તો વાસું ઠામ ઠામે, વાનરાં અવાસમાં; હૃદે નથી રહેતી રીશ, ત્રોડી નાખું તારું શીશ; ભાગું ભુજ વીશ હજુ, હેત રાખુ હાસમાં; ભલપણ ભાખું ભાખ, શસ્ત્રતણી દેઉં સાખ; ઇંદ્રજિત જેવા લાખ, ઊડાડું આકાશમાં. ૨૮૫
ઝ઼ૂલણા છંદ. રા- ડેંડરાં દાદુરાં ખેલતાં ખાબડે, તેહને હોંસ થઇ સિંધુ તરવા; કાગલાં બગલાં મેડકાં માણતાં, ચાહ્ય તે ચિત્ત મોતી જ ચરવા; કાપાડ્યાં બાપડિયાં ડાભડાં પહેરતાં, આવિયાં ઊંંડળે આભ ભરવા; કીડને પાંખ આવી તે તો તરફડે, મરણ આવ્યું માથે મેલ મરવા. ૨૮૬
