પૃષ્ઠ:Angadvishti.pdf/૪૮

રાવણે પૂજ્યા ઈશ, દશ મસ્તક એ પામ્યો;
રાવણે પૂજ્યા ઈશ, દુ:ખ સઘળું તે વામ્યો;
ઇશ પૂજ્યા તે પરતાપથી, રામચંદ્રને જિતશું;
દીઠા મૂક્યા છે જીવતા, એહ ધર્મની રીતશું. ૨૮૨
અંગદ - કનકેશ્વર મહાદેવ, કનકપૂરીપર કોપ્યો;
સીતા રુપિયું વૃક્ષ, ઝેર તેં રાવણ રોપ્યો;
ખાંતે ફળ તે ખાઓ, ઝેર પીધે કેમ જીવો;
રૂઠ્યો રઘુપતિ રામ, દેશમાં નહિ રહે દીવો;
નિશકુંભલા નારાયણી, જનક જનેતા જાણજે;
માતા હરવા તેં મન કરયું, મોત અખુટે આણજે. ૨૮૩

ઝ઼ૂલણા છંદ.

રા- વાત વિવેકની તેતું શઠ શું લહે, જંગલી જટ કુડાં કર્મ કૂટે;
આકના તૂરની પેર ઉડી જશો, જે દિવસ માહરાં બાણ છૂટે;
જાનવર જાણીને મૂકીએ જીવતો, લાજ લંગૂરની કોણ લૂંટે;
પ્રાજે કરી નાંખશે પલકની પલકમાં, એકલો ઇંદ્રજિત આપ ઉઠે. ૨૮૪.

કવિત.

અંગદ - માન કહ્યું મૂઢ મતિ, જ્ઞાનહીણ ગૂઢ ગતિ;
શ્રાપ દીધો સીતા સતી, પડ્યો પાપ પાશમાં;
મોકલ્યો કાસદ કામે, હુકમ ન દીધો રામે;
નહિ તો વાસું ઠામ ઠામે, વાનરાં અવાસમાં;
હૃદે નથી રહેતી રીશ, ત્રોડી નાખું તારું શીશ;
ભાગું ભુજ વીશ હજુ, હેત રાખુ હાસમાં;
ભલપણ ભાખું ભાખ, શસ્ત્રતણી દેઉં સાખ;
ઇંદ્રજિત જેવા લાખ, ઊડાડું આકાશમાં. ૨૮૫

ઝ઼ૂલણા છંદ.
રા- ડેંડરાં દાદુરાં ખેલતાં ખાબડે, તેહને હોંસ થઇ સિંધુ તરવા;
કાગલાં બગલાં મેડકાં માણતાં, ચાહ્ય તે ચિત્ત મોતી જ ચરવા;
કાપાડ્યાં બાપડિયાં ડાભડાં પહેરતાં, આવિયાં ઊંંડળે આભ ભરવા;
કીડને પાંખ આવી તે તો તરફડે, મરણ આવ્યું માથે મેલ મરવા. ૨૮૬