આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.
૧૬
બાપુનાં પારણાં
લાખ જીભે તમે લાદિયા માનવી!
મોહરે શિર બદનામી-બોજા,
વાંક મારે દઈ પારકે પાય જૈ ૧૫
કરગર્યાં કેમ કંગાલ સોજાં !
'મરી જશે ! મરી જશે! મેલી દો બાપજી!'
બોલતાં જીભ શાને ન કરડી !
લોહીલોહાણ હૈયે રડી હું રહ્યું :
કાળ મલકી રહ્યો મૂછ મરડી. ૨૦
મારનારી તમારી હશે દીનતા-
નામ મારું નકામું દુણાશે.-
એ ભયે માનવી ! જાગું છું, પ્રાર્થું છું,
નાથ ! કયારે હવે પ્રાત થાશે ?
